Zal ik een museum beginnen?
Niet omdat het hip is, alleen vanwege de nostalgie hangt er bij mij een geweitje aan de muur. M’n moeder zag het op een ochtend weer eens hangen, toen ze bij mij liep rond te kijken. ‘Dat is mijn geweitje, hing vroeger boven m’n bed,’ zei ze, ‘heeft m’n vader voor me gemaakt. Ik heb de onderdelen in het bos gevonden toen ik klein was en hij heeft die op een houten plaatje vastgezet, waardoor het net een echt geweitje lijkt.’
En zo zit er aan alles een verhaal. En verhalen moeten bewaard blijven. Altijd. Dus heb ik ook het eerste klompje van m’n moeder uit 1930 en een babyschoentje van m’n vader uit 1926. En poppenschoentjes van lila leer, gemaakt door m’n opa. En een hele pot met schelpen die van allerlei stranden over de wereld meegenomen of zelfs persoonlijk opgedoken zijn door m’n moeder. Aan elke schelp zit een verhaal. En een stolp met dennenappels, ook met bijbehorende verhalen. En, en, en…
Ik kon gewoon niet kiezen wat ik als aandenken van m’n moeder wilde bewaren. Dus heb ik eigenlijk alles wat er maar in de auto paste meegenomen. Zal ik er maar een museum van maken? Loketje naast de voordeur, koffiecorner in de keuken. Ik zie het al helemaal voor me.
