Mijn buurvrouw teelt wiet in haar huis.
Moet ik haar aangeven of niet?
De vraag van Noor is best een heftige. Want Noor heeft geen last van de buurvrouw, ze kennen elkaar al honderd jaar. Maar ja… Noor had het liever niet geweten.
Vraag van Noor uit Tilburg:
Ik weet het zeker, mijn buurvrouw teelt wiet in haar huis. Ze heeft het me zelf verteld, omdat ze eerlijk tegen me wilde zijn. We wonen al twintig jaar naast elkaar. Sinds kort verhuurt ze haar zolder aan mensen die het handeltje runnen en ze doet dit, omdat ze hiermee een aanvulling op haar uitkering krijgt. Het is een aardig mens, we passen op elkaars katten en als ik op vakantie ga, geeft ze mijn planten water. Maar ik ben bang dat ik er last mee krijg. Want omdat ik het weet, maakt zij mij eigenlijk medeplichtig. Geef ik haar aan, dan krijgt ze het nog moeilijker dan ze het al heeft. Ik vind het een lastige kwestie en ik wou dat ze me niets had verteld. Ongemak van wat zij doet, heb ik niet. Aangeven of niet? Dat is waar ik mee zit.
Antwoord van Wieke:
Wil je iets geheim houden, dan moet je het niemand vertellen, want geheid dat iemand op een dag zijn of haar mond opendoet, omdat wij mensen best gek zijn op rellerige nieuwtjes. Beetje dom dus van je buurvrouw.
Maar wat ik zelf gek vind, is dat je in Nederland wél wiet op straat en in coffeeshops mag verkopen, maar je mag het niet verbouwen. Voor jonge mensen die nog in de groei zijn doet het spul geen leuke dingen met hun hersens. Hetzelfde geldt voor alcohol. Dat is overal verkrijgbaar. Je kunt niet alles wat verslavend werkt, uitgummen en doen alsof het er niet is.
Nu je buurvrouw. Je zou tegen haar kunnen zeggen: ‘je houdt op met die gekkigheid of ik geef je aan’. Dan is de verhouding voorgoed verpest. Als ik jou was, hield ik gewoon mijn mond. Mocht het ervan komen dat jij wordt ondervraagd, dan is jouw naam Haas, want je buurvrouw heeft jou nooit iets verteld. Zij vergroot haar inkomen en hoe ze dat doet is haar zaak. Toch zou je eens met haar kunnen bespreken dat er andere manieren zijn om aan extra geld te komen.
Pikant detail uit mijn eigen verre verleden: ik had een paar wietplantjes op mijn kamer in de jaren zeventig
Pikant detail uit mijn eigen verre verleden: ik had een paar wietplantjes op mijn kamer in de jaren zeventig. Gewoon, voor de aardigheid. Spannend plantje en zo, cadeau van een leuke jongen die naderhand toch niet zo heel leuk bleek te zijn. En mijn hospita gaf ze water als ik op vakantie ging.
Ze had me aan kunnen geven. Heeft ze niet gedaan – ze wist immers van niets – en het is goed met me afgelopen. Dat geeft hoop voor je buurvrouw.
Wieke Biesheuvel is columnist bij Libelle, schrijft boeken, woont in Zambia en helpt de plaatselijke bevolking met medewerking van haar vriendinnen hier aan waterputten.
