Franska.nl

Laatst zei ik al dat het zo jammer is, dat de Italiaanse tv-serie van Ilja Gort afgelopen is. Kijk hier even als je dat gemist hebt.

En wat hoor ik? Heeft-ie in de tussentijd ook nog tijd gehad om een boek te schrijven: ‘De Vulkaan’. En dat ligt intussen al in de winkel.

Dus, tot de volgende Italiaanse serie weer begint, hebben we nog iets leuks te doen. Tussen het Italiaanse wijnproeven door. Want tja… daar zijn we nu wel aan verslingerd geraakt, dankzij meneer Gort.

En jawel! Ik mag vijf gesigneerde exemplaren weggeven

Uiteraard moest ik nog even wat meer weten over z’n Italiaanse ervaringen. Hoezo sprak-ie als halve Fransman ineens zo goed Italiaans bijvoorbeeld… En heeft hij nog tips voor onze aanstaande vakantie? Dus heb ik hem maar uitgehoord.

Natuurlijk spreek je Frans, want je woont al heel lang in Frankrijk. Maar hoe en waar heb je zo goed Italiaans geleerd? Ik was stikjaloers toen ik je bezig hoorde.

Ik ben naar een klein vissersdorpje aan de Ligurische kust in Italië gegaan en heb daar privéles genomen bij Cinthia, een juf die lief en zacht was totdat ze ging lesgeven. Dan kende ze geen genade. Precies twee uur na aanvang (daar kon je de klok op gelijk zetten) informeerde ze of ik een kopje koffie wilde. Meestal plofte mijn kop tegen die tijd dan zowat uit elkaar van al die Italiaanse zinnen en woorden, dus greep ik die pauze gretig aan. Ik liep achter haar aan naar haar keukentje en terwijl zij in een zwartgeblakerde Bialetti, een piepklein gifbakje espresso voor me maakte, keuvelden we over de dingen van de dag. Het was heerlijk om een week lang soort van deel uit te maken van het Italiaanse leven.

Zou je heel erg eigenlijk niet veel liever in Italië wonen? Zo nee, waarom niet? (haha)

Italië is een verrukkelijk land, dus het idee om er te gaan wonen, is verleidelijk. Bovendien zijn Italianen hartelijk en rondborstig van aard, terwijl Fransen gereserveerd zijn en afstandelijk. Maar in die twintig jaar dat ik in Frankrijk woon, ben ik van die malle Fransen gaan houden. Ik weet zo onderhand waar hun aan- en uitknop zit en ik heb stiekem wel ‘ns een beetje met ze te doen. Ten aanzien van de natuur is Frankrijk hartverscheurend mooi en doet zeker niet onder voor de Laars. Dus blijf ik lekker getrouwd met mijn wijnkasteel in Bordeaux en ga af en toe vreemd met Italië.

Wat vond jij tot dusver de allerfijnste plek in Italië?

Ik werd overrompeld door Procida, een klein eilandje voor de kust van Napels. Daar plukte ik druiven met een aandoenlijk lieve wijnboer en ’s avonds dronken we zijn wijn onder de citroenboom voor zijn huisje en aten een pasta al vongole die Maria, zijn vrouw, had bereid.

De dag erna voer ik de zee op in een blauw geverfd bootje met een ontzettend stoere visseres: het toonbeeld van La Mama, de mater familias.

We hesen spartelende inktvissen aan boord en een mand vol tonino’s. ’s Avonds aten we die met de hele familie aan de lange tafel voor hun huisje op de kade van het haventje. Daar, op dat kleine hemelse paradijsje op aarde, had ik me wel willen vestigen.

En wat je is allerbeste restaurant-ervaring daar?

In veel Italiaanse restaurants viel me op dat de bediening zo vriendelijk en bekwaam is. De inrichting is vaak eenvoudig, zonder toeters en bellen. En hetzelfde geldt voor het eten; met slechts enkele ingrediënten komt er een maaltijd op tafel die enorm smaakrijk is.

En de wijnen, hmmm…! Ik heb daarin nu zo onderhand een beetje mijn weg gevonden, en ofschoon Italiaanse wijnen in smaak en karakter totaal verschillen van Franse, is mijn privé-wijnkelder er sinds deze serie wel wat anders uit gaan zien. 

Mijn ervaring tot dusver is dat veel Italiaanse restaurants opmerkelijk goed zijn. Als ik er een zou moeten uitpikken is het Il Barcaiolo, een piepklein familiezaakje aan het strand van Mazzaro in Taormina op Sicilië. Na een avondje daar wil je eigenlijk trouwen met de kokkin en er voor altijd blijven wonen.

En mag ik misschien ook nog je top-tip qua eten in Frankrijk? Bij voorkeur betaalbaar en onvergetelijk?

Dan moet je naar Bordeaux: Le Petit Commerce in de rue de Parliament.

Kies een tafeltje op het terras en geniet van verse vis, heerlijk eten, uitstekende witte Bordeaux en een avond lang mensen kijken.

Zeg maar dat je mij kent, dan schenken ze de glazen extra vol.

Nou , dat laatste gaan we natuurlijk allemaal doen!

Een van de vijf gesigneerde boeken winnen?

En natuurlijk ga je ook even naar mijn Facebookpagina om die te liken en te reageren onder het artikel over Ilja. Daar vertel je, waarom jij een van de winnaars van de vijf boeken wilt worden. Reageer wel even voor 20 juli.