Lekker hoor, Wimbledon!
Alexandra: De moeder van mijn beste vriendinnetje was fervent Wimbledon-kijker. En haar voortdurende commentaar ging niet alleen over de wedstrijd…
Het is 1977, ik ben elf jaar. We zitten bij mijn beste vriendinnetje thuis en kijken naar Wimbledon. Samen met haar moeder, die de wedstrijden van sappig commentaar voorziet. Vooral over het uiterlijk van de mannelijke tennissers. ‘Moet je die armspieren zien! Prachtig onder dat witte shirt. Oeh! Dat-ie die bal nog haalde! Kijk eens naar die kuiten. Wat een kracht zit daarin.’
Het was de tijd van McEnroe, Jimmy Conners, Björn Borg natuurlijk – de winnaar dat jaar – en Nãstase.
Die zomer leerde ik dat je ook zó naar een sportwedstrijd kunt kijken. En dat dat best heel ontspannend is. Drankje erbij, hapje… Denk Rafael Nadal (die armen!), Grigor Dimitrov en de misschien niet bijzonder knappe maar o zo sympathieke Andy Murray.
Het spelletje vind ik overigens ook leuk om te volgen. En kan ontzettend spannend zijn! Wist je trouwens dat iedereen die op en rondom Wimbledon is, aardbeien eet en daar champagne bij drinkt? Lange, lange traditie. Heeft Franska me verteld. Dat wist ík dan weer niet. Dat hele aardbeieneten staat trouwens flink onder druk door de brexit. Lees hier maar. Nou ja, dat is weer een heel ander verhaal. Wat ik zeggen wilde: Wimbledon is weer bezig!
Eindredacteur Alexandra Holscher is gek op taal en schrijft met veel plezier af en toe een stukje voor franska.nl. Naast leuke koppen maken en het nieuws in de gaten houden heeft ze de zorg voor haar gezellig drukke gezin met man en drie kinderen.
