De bruidssuite
Wanneer Wieke de hotelreceptionist vertelt dat het haar trouwdag is, staat er wel een heel bijzonder (ongemakkelijk) bed op haar te wachten.
‘Gefeliciteerd!’ zegt de receptionist in een groezelig Afrikaans hotel, waar we wel móéten overnachten, want het is al donker en het volgende stadje ligt 150 kilometer verderop. Wij zijn op doorreis en ik vertel hem dat het onze trouwdag is. Nou ja zeg, dat heeft zo moeten zijn, laat hij de bruidssuite nog vrij hebben? Vol trots duwt hij met zijn schouder tegen een onwillige, gammele deur en tadááá: een romantische twijfelaar vol paars nepsatijn met een fijne kuil in het midden en een knalblauw muskietennet erboven. Ik ken stellen van het ‘lepeltje-lepeltje’-soort, die dit bed het einde zouden vinden, omdat ze niets liever willen dan dicht tegen elkaar aan in slaap vallen.
Na die slapeloze plaknacht in de paarse twijfelaar was ik er klaar mee. Maar ik heb er iets op gevonden
‘Overmacht,’ grijnst mijn man, die nooit slaapproblemen heeft. Ik altijd. Het geadem in je oor dat overgaat in gesnurk, met als bonus een tergend piepend fluitje erachteraan. Gebroken was ik, toen ik het vroeger moest zien te redden in eenpersoonsbedden met het vriendje van dat ogenblik. Dat een bed geschikt is als speelweide vind ik logisch. Maar na het spelen wil ik slapen zonder gestoord te worden. Als ik heel eerlijk ben, zou ik niets tegen aparte slaapkamers hebben. Dan ga je bij elkaar logeren. Dat vind ik romantischer dan dat lepeltje-lepeltje-gedoe. ‘En als je koude voeten hebt?’ vroeg zo’n lepeltjestype mij, ‘dan is het toch heerlijk om ze te warmen tussen de benen van je man?’ Alsjeblieft zeg, straks wil hij dat óók! Doe mij een paar sokken? Na die slapeloze plaknacht in de paarse twijfelaar was ik er klaar mee. Ik heb er het volgende op gevonden: achter in de auto ligt nu standaard een groot luchtbed dat zichzelf opblaast. Mijn airbag voor noodgevallen. Dat geeft bij voorbaat al veel rust. ‘Lepeltje-lepeltje’-stellen zien aparte bedden als de nekslag voor hun relatie. Maar let op. Hoeveel jaren – met elke dag wel iets om te lachen – hebben wij het nu met elkaar uitgehouden? Veertig! En het is nog steeds gezellig. Mét op z’n tijd mijn airbag. Een absolute aanrader.
Wieke Biesheuvel is columnist bij Libelle, schrijft boeken, woont in Zambia en helpt de plaatselijke bevolking met medewerking van haar vriendinnen hier aan waterputten.
