Wiekes Boekenclubje: Guzel Jachina  Wolgakinderen

 

Een heel fijne zondag weer iedereen. Vorige week was er helaas geen boekenclubje, en daar heb ik een simpele (en goede?) reden voor.

 

Ik was namelijk bezig in Wolgakinderen van Guzel Jicha, en dat is een flink boek. 536 pagina’s om precies te zijn. En het is niet een boek waar je doorheen racet — wat in dit geval helemaal niet negatief is.
 
Wolgakinderen is het tweede boek van Jachina (haar debuut was ‘Zulajka opent haar ogen’) en gaat over de Sovjetrepubliek van de Wolga-Duitsers, die bestond van 1918 tot 1941. Deze Wolga-Duitsers waren, voor Catharina de Grote, naar Rusland getrokken en verbleven in dorpjes langs de Wolga. Russisch spraken ze niet of nauwelijks. Ze waren een soort uithangbord om aan Duitsland te laten zien wat de voordelen van het communisme zijn. ‘Dit is de plek waar voor het eerst een tractor werd gebruikt, waar de eerste collectivisering plaatsvond,’ zei de schrijfster. ‘Toen Hitler aan de macht kwam, ging de Sovjet-Unie de Wolga-Duitsers viseren. Ze werden naar Siberië gedeporteerd en de republiek werd opgeheven.’
 
Tijdens mijn niet zo succesvolle studie Europese Studies aan de UvA was een van de weinige vakken die mij konden boeien het vak over Oost-Europa en de Sovjet-Unie. Ik geloof dat dat ook het enige vak is waar ik echt voor heb geleerd (en het vak Europees Recht vond ik interessant) en nee, die studie heb ik inderdaad niet afgerond. Maar de fascinatie voor de Sovjet-Unie is altijd gebleven.
 
Opvallend genoeg is tijdens mijn opleiding bij dit vak met geen woord gerept over deze Wolga-Duitsers. Ik leerde die term pas kennen toen ik over dit boek las en wilde het boek dus gelijk lezen. Bij Wolgakinderen verwachtte ik eigenlijk een echt ‘geschiedenisboek’, maar dat is het absoluut niet. Het boek begint in het jaar 1916, in het dorpje Gnadenthal. Jacob Bach is daar werkzaam als meester, maar is eigenlijk meer geïnteresseerd in Duitse poëzie. Bach krijgt de opdracht om het jonge meisje Klara les te gaan geven en ze krijgen een band door hun gemeenschappelijke liefde voor de gedichten van Goethe.
 

Wanneer het meisje van huis wegloopt en bij Bach aanklopt, neemt hij haar in huis en wil hij haar koste wat kost beschermen. De belangrijke gebeurtenissen in deze jaren passeren wel de revue, maar die treden niet vaak op de voorgrond. Dat had ik wel verwacht eigenlijk, maar ik kan niet zeggen dat dit me heeft gestoord tijdens het lezen: het boek leest vooral als een prachtige roman. Voor de echte geschiedenis duik ik wel weer eens in een non-fictieboek.
 
Ik mag er dan eventjes over gedaan hebben, maar inmiddels heb ik Wolgakinderen enthousiast doorgegeven aan m’n vader die het nog niet uit heeft maar wel minstens zo enthousiast is. Een heel bijzonder boek dat je weet te pakken en te boeien.

 

 

 

Auteur: Guzel Jachina
Uitgever: Querido
EAN: 9789021416120

Door: Wieke Veenboer

Wieke Veenboer woont in Amsterdam. Ze is een graag geziene gast in de Amsterdamse horeca en probeert af en toe zelf een keukenprinses te zijn. Ze houdt van reizen, verslindt boeken maar speelt ook Netflix uit.

Afbeelding van Wieke Veenboer