Franska.nl

Kerstavond… alwéér. Wat een jaar. Terugkijkend? Het kon slechter. Een nieuw kleinzoontje, dat naar Man is genoemd. Iets waar we heel blij mee waren. Veel liefdevol contact met onze kinderen en kleinkinderen. En dan kan ik eigenlijk alle nare dingen gewoon weglaten, omdat kinderen en kleinkinderen het belangrijkste zijn voor ons.

Bij ons nooit gedoe over ‘wie viert iets met wie?’ Meer: ‘op welke datum kunnen we allemaal?’ En dat is altijd in een wip geregeld. Voor onze Lara, Duitse schoondochter, is Heiligenabend echt heilig. Niemand van ons zal dat afdoen als: ‘kan dat niet een keer anders?’ Nooit. In harmonie is besloten dat iedereen op de tweede kerstdag bij ons komt lunchen. Ik verheug me er nu al op.

Vroeger thuis ging het anders. Tweede kerstdag bij opa was verplicht. Niemand durfde het aan om te zeggen: ‘wij komen niet hoor, we willen ook weleens met ons eigen gezin zijn’. Zelfs mijn moeder keek wel uit om zoiets voor te stellen. En wat was het altijd gezellig. Opa had al weken tevoren het kerstgeld klaargelegd. De volwassenen kregen een tientje, de kleinkinderen een rijksdaalder. Als kind sloeg ik die rijksdaalder onmiddellijk plat, zodra de winkels open waren. Op naar Veko, de boekhandel in Haarlem, om twee nieuwe pockets van Freddie Hagers aan te schaffen. Ik bedelde er bij mijn vader twee kwartjes bij, want toen kostten ze wel 1,50 per stuk. Guldens. Jammer dat die boekjes twee dagen later al uit waren. Maar ik heb ze nog! 

Het moment van Het Grote Uitdelen was altijd hetzelfde: als iedereen een glas Samos voor zijn neus had staan. Opa deed de ronde, en overhandigde ieder het zijne. Behalve aan sommige, net aangewaaide mannen. Een van mijn tantes had vaak wisselende contacten. Mooi dat die niks kregen en nonchalant voorbijgelopen werden. Toen ik mijn kersverse verloofde meenam, kreeg hij ook niks en wat vond ik dat gênant. Temeer daar die jongen mij daar achteraf voor op mijn donder gaf. Ik had voor hem op moeten komen. Het ging niet om het geld, maar om het gebaar, vond hij. Moest je net opa hebben. Die dacht: als jij aan de dijk wordt gezet, is het zonde van mijn rijksdaalder. En of hij ook gelijk kreeg, want de zomer erop nam ik afscheid van die verloofde. Jammer dat opa Man niet heeft gekend, want ik denk dat hij hem niet overgeslagen zou hebben.
 

Goed. Zomaar een kerstherinnering… maar jemig, wat ik nou weer had? Ik had voor deze foto even een kerstdingetje op mijn hoofd gezet. En jullie raden het al, zo ging ik naar de dokter voor een griepprik. Op straat keek niemand gek, in de wachtkamer werd besmuikt geglimlacht, maar niemand zei iets. Totdat ik het zelf ineens doorhad. Nou ja, het staat toch best vrolijk? Ik ga kerstliedjes opzetten. Frosty the snowman en Rudolph the rednosed Reindeer. Ik kan er niks aan doen, maar ik blijf ze leuk vinden. Heel gezellige en fijne dagen wens ik jullie. En o ja, mijn lieve nichtje Robin mag met haar vriendinnen Duènde en Fleur naar Cor Bakker! Erg bedankt voor het delen en liken!