Platte billen en kroeshaar

 

In een poging de politieambtenaar af te leiden van het misschien wel verkeerde rijbewijs, deelt Wieke complimenten uit én moet ze haar billen showen.

 

 

Het is wat hoor, dat gedoe met ons haar. Franska wil nog niet grijs worden, ik heb besloten dat dit nu echt gaat gebeuren en een mevrouw met kroeshaar zei vorige week tegen mij: ‘Give me your hair!’

 

Dat laatste leg ik even uit. Op weg naar Nederland, tackelen wij altijd eerst een stuk van 500 kilometer in de verkeerde richting. Naar het zuiden en we moeten naar het noorden. Onderweg krankjorum veel roadblocks. Veel politie, de tse tse vliegencontrolepost (man met schepnet loopt om auto heen op zoek naar die enge vliegen – kringgesprek: ‘wat doet jouw vader Bennie?’ ‘Die vangt nóóit tse tse vliegen’), wegomleggingen, overstekende koeien en geiten. Dit alles op de internationale route van Kaapstad naar Cairo.

 

Mutsje, pruik erin vastnaaien en klaar!

 

Bij het zevende politieroadblock treffen we een wat pinnige mevrouw. ‘Rijbewijs?’ Ze tuurt op mijn roze kaartje. ‘Is this a credit card or what?’ informeert ze. Al zes jaar laat ik dit kaartje zien, (je moet eigenlijk een Zambiaans rijbewijs hebben), maar zij ziet het voor het eerst. Even afleiden. ‘Nice wig!’ zeg ik tegen haar. Een beetje modebewuste Zambiaanse vrouw draagt een pruik. Over haar eigen kroeshaar heen en daar hangt nu ook nog een uniformpet op. ‘Give me your hair!’ zegt ze en ze vraagt of ze er even aan mag zitten. Ja hoor. De politieambtenaar in functie aait over mijn haar. Heel voorzichtig.

 

‘O wat fijn glad,’ zucht ze, ‘had ik dat maar. Ik héb geen haar!’ ‘Natuurlijk heb je haar,’ antwoord ik, en pak ondertussen mijn rijbewijs even terug uit haar gehandschoende vingers. ‘Maar wij vrouwen willen altijd iets anders, ja toch?’

 

Ze gaat los. Nou en of. Ze zou ook graag andere billen willen. Terwijl ze een schoonheid van een kont heeft. Zo eentje waar ze in Brazilië voor naar de cosmetische chirurg gaan. Ik stap zelfs even uit de auto om mijn eigen billen te laten zien. Waarom? 1) Ik wil geen bekeuring en 2) omdat zij denkt dat Europese billen mooier zijn. We roepen haar mannelijke collega erbij. Welke billen vindt hij mooier? Die van haar of die van mij? Een snoeihard oordeel. Die van haar. Want de mijne zijn wel breed, maar ook te plat. Op vrouwenbillen moet je als man lekker kunnen zitten, vindt hij, beetje meedeinen en zo. Hij doet het voor. Het hele politieteam ligt in een deuk. Wij ook.

 

Daar gaan we weer. Geen bekeuring, maar wel platte billen en goddank mooi haar. En mevrouw blij met haar eigen billen. Nog 8000 kilometer te gaan. 

 

Pruikenwinkel in Lusaka.

Wegwerkster in Chipata, met muts en helm.

 

 

Wieke Biesheuvel is columnist bij Libelle, schrijft boeken, woont in Zambia en helpt de plaatselijke bevolking met medewerking van haar vriendinnen hier aan waterputten.