Franska.nl

Toen man vorig jaar aan mij vroeg of ik een verjaardagscadeau wilde, en zo ja wát, zei ik: ‘een nieuwe toiletbril’. Jullie begrijpen zeker wel dat de romantiek bij ons nog steeds hoogtijdagen kent.  Ik weet niet wat het is met wc-brillen, maar in de zeven huizen waarin we de afgelopen veertig jaar woonden hingen ze scheef. Dat komt, volgens man, om dat ik ermee gooi. ‘Je smijt hem met een klap neer op de pot’, klaagde hij. Altijd, ik herhaal: áltijd, staat die bril omhoog als ik wil plassen. Dan heb ik toch al zo’n haast, en vaak is het dan bijna te laat. Morrelen aan je broek en dan moet je ook nog die bril naar beneden doen, dus ja, dat gebeurt met een woeste klap. Dat gezeik ook altijd. Op de rand van de pot bedoel ik. Zo romantisch ben ik nou ook weer niet, dat ik in een ander z’n nattigheid wil zitten.

Goed, de nieuwe bril kwam en hing een week later als vanouds scheef. De vloer aldaar was ook goor, dus voor mijn volgende verjaardag wist ik alweer een cadeau: een hangend toilet met een fatsoenlijke bril en een doorspoelsysteem waar onze kleinkinderen niet bang voor waren. Dat is nu nog een druksysteem waar je je een ongeluk van schrikt als klein kleinkind. De oudste twee hebben het er nog over: ‘Oma en opa hebben een enge wc.’ Zo eng, dat ze ervan moesten huilen.

Dat hangende toilet met een stevige bril wilde man ook wel. ‘Doen we het meteen ook voor jouw verjaardag, want het is best prijzig’, bedacht ik. Deal. Nu hadden we net al die mensen uitgezwaaid die het plafond in de hal en de isolatie op zolder hadden geregeld. Komen ze volgende week wéér, om mijn cadeau (man benadrukt elk uur dat het dat is) te installeren. Prematuur, want ik ben nog lang niet jarig.

Daartoe moet de vloer van de toiletruimte opengebroken worden. Heb ik net de blinkend witte hal leuk opgetut, met nieuwe planten en zo, krijgen we dit weer. Waarom houd ik mijn stomme kop niet? Waarom maakte ik een punt van die scheve bril? Wat maakt het nou uit of je scheef zit, wie ziet je daar? En waarom moest ik zo nodig een hangend toilet, terwijl een groot deel van de wereldbevolking zijn lichamelijke overtolligheden in een gat in de grond mikt?

Ik weet ondertussen al een cadeau voor mijn verjaardag in 2020: een jaar lang geen werkmensen over de vloer. NIEMAND. Ook niet heel even. ‘En als we nou een lekkage hebben onder ons nieuwe toilet? Vraagt man. Toch maar een ander verjaardagscadeau dan. Maar wat? Ik weet het al: een hond. Stond vroeger op al mijn verlanglijstjes en ik kreeg ‘m nooit. Even deze laatste zin aan man laten lezen…