Waarom weet ik niet, maar Irma Goedemondt, onze hoofdredacteur bij Ariadne, besloot Marja, die gek is op onvoorbereide tripjes en mij naar Schotland te sturen om daar een mooie reportage voor te bereiden. We werkten bij het handwerkblad Ariadne, dus dan was er ook nogal wat voor te bereiden. Niet alleen een tekst schrijven, zoals een ‘normale journalist’ doet, maar ook truien ontwerpen, borduurwerk bedenken en intussen ook wat over het land en de bezienswaardigheden te weten zien te komen, want dat hoort ook bij zo’n artikel. Verder was het aan ons. Als we maar binnen een week terug waren met plannen, tekeningen, ontwerpen en tekst. Want dan kon alles gemaakt worden en kon ik een paar maanden later terug voor de foto’s met model en fotograaf. Leuk! Uit mezelf zou ik nooit zo snel die kant opgegaan zijn. We vertrokken ergens in mei en begonnen in Edinburgh. Klopt dat trouwens, Marja? Ik herinner me ook nog Glasgow. Geen idee hoe dat zat. Edinburgh dus. Scheen een prachtige stad te zijn met de Royal Mile die we moesten lopen, enzo. Heel eerlijk? Geen kwaad woord over Edinburgh, ik leerde er meteen de eerste dag Haggis eten. Heerlijk! (als je durft).
En toen werd ik verliefd
Maarrrr… ik werd pas echt verliefd op Schotland toen we met onze highland and island-pas richting de westkust treinden. We hebben geloof ik nog altijd spijt dat we niet het alleruiterste puntje van West-Schotland hebben ‘gedaan’: John O’Groat, maar we zagen de mooiste plekken: Ben Nevis, de Oban Distillery, Skye en nog veel meer prachtigs. Al waren we uiteindelijke helemaal verliefd op Barra. Moest ook wel, want de boot naar the Outer Hebrides ging maar twee keer per week. Dus we zaten vast. En er was ook alleen maar één B&B, met een niet al te vrolijke eigenares. Een keer per dag ging er een postbus het eiland rond, die langs het plaatselijke vliegveld kwam. Een mini-strandje was dat, meer niet. Daar stapten dan een of twee personen in of uit het vliegtuigje en werd de postzak op het strand gegooid. Tot zover alles wat er op dat eiland gebeurde. O ja, nog een schaap dat tussen een hek vastzat en dat we moesten redden. Net als Tineke. We konden dus rustig doorwerken. Mochten van onszelf een keer per dag een uurtje naar buiten. We maakten daar (al zeg ik het zelf) een prachtproductie.
Altijd mooi Schots weer daar
Trouwens, al die verhalen over Schotland en mist, regen en narigheid bleken ontzettende onzin te zijn. ZON! Altijd maar ZON. Zaten we met onze regenjassen en paraplu’s. In augustus ging ik terug voor de foto’s. Zonnebril mee, zonnebrand, want we zouden de hele dag buiten zijn. Helaas. Alle verhalen over Schotland en het weer bleken ineens toch waar te zijn. Regen, mist en ook allebei tegelijk. Na een paar dagen afzien en afwachten besloten we Schotland te fotograferen zoals het was. Met regen en mist dus. We shopten eerst kaplaarzen en paraplu’s en maakten er het mooiste van wat we konden. En nog steeds was ik verliefd op Schotland. Geeft gewoon helemaal niet als het daar regent. Mijn advies dus: GAAN! Altijd echt Schots weer en altijd mooi.
P.S. De highland and Island pass is echt de moeite waard.
O ja, mijn nieuwe Radio Franska-playlist staat ook weer online! Met bovenaan mijn grootste favoriet.
Door Franska
Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.
