Wen er maar aan!
Je moet weten dat ik echt een enorme koukleum ben. Zelfs als de zon hoog aan de hemel staat loop ik nog het liefst met een sjaal om mijn nek en een paar dikke sloffen aan mijn voeten.
Vroeger bij mijn ouders thuis sloop ik altijd naar beneden om stiekem de kachel op 20 graden te zetten; lager vond ik zó Spartaans.
Een paar minuten later stond de kachel gewoon weer op 19. Betrapt! ‘Doe maar een dikkere trui aan!’ riep mijn moeder. Als puber mopperde ik dan: ‘Mahaaaaam ik, ik hoef toch geen kou te lijden?!’
En nu is het in mijn woonkamer welgeteld 15,9 graden
Say what, denk je? Jaja, dat denk ik stiekem ook nog steeds. Maar ja hè, het is toch even andere koek als je de energierekening zelf moet betalen. Zeker nu. En begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben gek op geld uitgeven. Alleen dan wel aan dingen die ik leuk vind. Een warme woonkamer hoort niet in dat rijtje thuis.
Tanden klapperend aan het werk dan maar
Nee joh, ben jij mal. Ik ben het type dat overal een creatieve oplossing voor verzint. Dus heb ik een heel stramien bedacht. Als ik opsta is het even afzien, dan is het in huis zo’n 12 à 13 graden. Vanuit mijn warme bed gris ik mijn ochtendjas van de haak en ga in volle galop naar beneden. Dan zet ik de kachel aan in de badkamer en ook in de woonkamer. Even de kou eraf.
Dan sjees ik weer naar boven en check in bed lekker lui mijn socials. Na een minuut of tien stap ik onder de douche. Na het douchen zet ik de kachel weer uit. Vervolgens ga ik naar de woonkamer en doe ook daar de kachels weer uit. Het is er dan een graad of 16 en dat vind ik prima. Ik zet een kop thee, zodat mijn handen ook lekker warm worden.
Dan pak ik mijn elektrische bovendeken en klem die onder mijn oksels
En dan begint mijn werkdag. Behaaglijk warm en heel relaxed. Ik doe aan intermittent fasting, dus ik ontbijt pas rond 12 uur. Dan moet ik even onder mijn tapijt vandaan en is het wederom afzien. Vaak geef ik dan de kachel een klein zetje. Of soms ren ik 15 keer de trap op en af en ben ik warm en binnenkort (hopelijk) slank.
En dan het meest onverwachte aspect van mijn creativiteit: ik heb het dus veel minder snel koud. Sterker nog, als ik ergens kom waar de kachel aan staat, krijg ik acuut overgangsverschijnselen van ‘ohhh meeeennnn, wat is het hier wárm!’ Andersom werkt het voor mijn vrienden helaas ook. Als ze bij mij op bezoek komen (ik heb dan al speciaal de kachel aangezet) kijken ze me met getergde blik aan: Wat is het hier koud!
Ik zeg dan, zwetend en wel
(Ik bedoel hallo, het is hier 17,5 graad?!) ‘Dan doe je toch lekker een dikkere trui aan?’ Uh o, waar heb ik dat eerder gehoord??
