Weg romantiek
Gisteren was het Valentijnsdag, dat hoef ik jullie niet meer te vertellen natuurlijk.
Vrijgezel of niet, ik doe al jaren niets aan Valentijnsdag. Ja, een bosje bloemen bijvoorbeeld — maar dat is ook leuk als het geen 14 februari is toch? Ik vind het inmiddels echt een beetje overdreven gedoe. Lief moet je elke dag proberen te zijn voor je geliefde. Natuurlijk mag het een dag per jaar extra zijn, zoals op Valentijnsdag, maar alle gigantische cadeaus waarmee op internet geadverteerd wordt… Nee, dank je.
Daar dacht ik vroeger wel anders over. Vroeger vond ik het o zo romantisch. Maar ja, vroeger dacht ik ook dat ik al vér voor m’n dertigste de ware zou hebben gevonden, een gigantisch grote bruiloft gehad zou hebben, met vier verschillende jurken op m’n trouwdag — de een nog mooier dan de ander – en dat ik meerdere kinderen zou hebben en veel katten. Wonend in een vrijstaand huis met een grote tuin. Aan het water. Met een bootje. Je snapt waarschijnlijk al: mijn vroegere ik had een niet heel realistisch plaatje in haar hoofd.
Helaas is voor mij de glans van Valentijnsdag een beetje weg. Romantiek zit voor mij vooral in alledaagse dingen. De grapjes die je met elkaar hebt, de kleine gewoontes die je van elkaar overneemt. Zelfs de kleine irritaties die je eigenlijk juist ook wel weer leuk vindt. En ik kan je vertellen: zulke romantiek is ook een stuk betaalbaarder dan extravagante cadeaus rond 14 februari.
Het enige wat ik nog romantisch vond aan 14 februari, is dat het de trouwdag van mijn ouders is. Dat is toch lief? Wat is nou een betere dag om te gaan trouwen dan op Valentijnsdag, de Dag van de Liefde? Mijn hoop op romantiek was nog niet helemaal uitgeblust.
En dit jaar liet ik het er niet bij zitten. Het is al gek genoeg het laatste jaar, met corona, dit jaar ging ik eens wat aan liefde doen op 14 februari. Dus kocht ik ter gelegenheid van Valentijnsdag twee bossen witte rozen voor twee vrijgezelle vrienden van me, zodat ook zij een Valentijn hadden dit jaar.
Kom ik thuis, zie ik op internet dat witte rozen eigenlijk uitsluitend bedoeld zijn voor een uitvaart of begrafenis, en absoluut niet voor levende personen. Oeps. Weg romantiek. En de trouwdag van m’n ouders dan? Ja, die bleek dus 38 jaar geleden op maandag te zijn, gratis, en mijn ouders wilden er geen geld aan uitgeven.
Weg romantiek.
Door: Wieke Veenboer
Wieke Veenboer woont in Amsterdam. Ze is een graag geziene gast in de Amsterdamse horeca en probeert af en toe zelf een keukenprinses te zijn. Ze houdt van reizen, verslindt boeken maar speelt ook Netflix uit.
