Weet je hoe ze ons noemen in Italië?
Tulipani! Moest ik ineens aan denken toen ik het laatst met iemand over tulpen had. Die Italiaantjes noemen ons dus stiekem tulpen, als we het niet horen. Mooi is dat. Zal maar niet zeggen hoe wij hen noemen. Dat weten we wel hè? Dus dat hoef ik hier ook niet op te schrijven.
Doordat ik er ineens aan dacht, kwam ik op een (volgens mij) goed idee. Moet natuurlijk nog zien of het ook echt een goed idee blijkt te zijn… In elk geval heb ik er een jaarlijks terugkerend probleem mee opgelost. Namelijk: wat voor cadeautje neem ik mee voor onze Italiaanse vrienden? Heb het al met van alles geprobeerd, maar geen idee of ze het ook echt leuk vinden. Ze zijn natuurlijk allemaal veel te beleefd om dat toe te geven.
Nederlandse koekjes? Ik weet het niet. Amerikanen zijn zo gek op onze stroopwafels, dat ze ze daar ook al verkopen. Maar als je Italiaanse koekjes vergelijkt met de Nederlandse, dan liggen de smaken zo ver uit elkaar, dat ik toch twijfel of het aanslaat. Finnen zijn gek op onze kaas, dat weet ik. Heb ik ze zelf ook zien kopen om mee naar huis te nemen… Maar Italianen? Die hebben zelf de heerlijkste kazen en zweren meestal ook bij hun lokale producten.
Dus: de auto ligt vol met tulpenbollen als we gaan. Wie weet wat ze denken: Hèhè, ze hebben het begrepen hoor. Werd tijd. Komen de ‘Tulipani’ eindelijk met tulipani aanzetten. Of: O help, zitten we daar met die idiote stengels met overdreven gekleurde bollen erop naast onze prachtige olijfbomen en cipressen. Wie zal het zeggen…
Ik gok het er gewoon op. Nu nog kleuren kiezen. Gewoon klassiek wereldberoemd rood en geel? Of juist papegaai en zwart en andere bijzondere soorten? Geef maar toe dat het best knap is, dat ik keer op keer een nieuw ‘probleem’ weet te verzinnen. Vrouwendingetje volgens mij. Ligt echt niet alleen aan mij.
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter
