Wederzijdse wederkerigheid

tineke

 

De vader van mijn opa was de opa van mijn vader. Dit klinkt raar, maar het is wel waar.

 

 

 

De vader van mijn opa was de opa van mijn vader. Dit klinkt raar, maar het is wel waar. Net als de moeder van mijn oma ook de oma van mijn moeder was, is dat bij vaders natuurlijk ook het geval. Althans: bij hetzelfde geslacht. De vader van je oma is natuurlijk niet de opa van je vader. Net als de moeder van je opa nooit zal kunnen doorgaan voor de opa van je moeder.

 

Hoewel? … De Kardashians hebben een leuke poging gedaan. De oma van North, Saint, Chicago en Psalm was vroeger de (stief)vader van moeder Kim. Nu nog kijken of het ze lukt om Chicago naar het noorden te krijgen als North graag naar Chicago wil, en ze het daar net iets te warm vindt voor de tijd van het jaar. Haar vader denkt namelijk altijd dat hij alles kan en mag, dus als iemand roept: ‘Hey, Yé, regel ’t effies,’ dan kan het zijn dat North West vanuit Zuid Chicago weer even dertigduizend euro verdient met een TikTok-post over een Saint die een Psalm schreef in de buurt van Chicago, of over een Psalm die Chicago beschreef in de buurt van een Saint.

 

De bron van je inkomsten hangt meestal toch wel samen met de inkomsten van je bron, zo blijkt op internet.

 

Net als de voorspeller van de bui kan samenhangen met de bui van de voorspeller. Piet Paulusma was altijd in een goede bui, en daarom waren zijn weersvoorspellingen altijd net iets positiever. Terwijl de huidige voorspellers veel meer te kampen hebben met klimaatveranderingen en daarom vaak ondergesneeuwd of oververhit raken door alle ellende die ze ons (weer) moeten brengen. Ik kan me voorstellen dat je dan door de bomen het bos niet meer ziet en nergens meer de zon ziet schijnen.

 

‘Als de koekoek roept, wordt het mooi weer,’ zeiden ze vroeger. Maar als het zo doorgaat met alle overstromingen, hitte en droogte, worden we allemaal “koekoek”. Het gaat ons echt niet voor de wind op dat gebied, en de schade aan het milieu brengt aan veel milieus aanzienlijke schade toe. De producenten en gebruikers van fossiele brandstoffen worden belaagd door mensen die op de rijbaan gaan liggen om hun standpunt duidelijk te maken.

 

Helemaal in de war op het gebied van rijden, liggen en (ergens voor) staan, denk ik dan. Ik weet niet hoeveel politiemensen dan hun auto starten om ze er weer af te halen. Terwijl juist weer andere fossiele figuren dachten dat het in brand steken van (gevaarlijke) stoffen langs de snelweg ook wel zou kunnen helpen om hun mening over milieumaatregelen uit te dragen. Maar helaas leek de natuur daarna juist meer op een uitdragerij, en was het hele land van mening dat deze mensen niet spoorden, waarna het ook niemand meer lukte om mensen nog aan te sporen iets vaker met de trein te reizen om zó dan nog iets van het milieu te beschermen. Heel verwarrend allemaal.

 

Maar goed … de kapper van een nicht kan wel nog steeds een nicht van een kapper zijn, en de collega van mijn man zou theoretisch ook de man van mijn collega kunnen zijn. Net als de baas van iemands dochter ook de dochter van iemands baas kan zijn.

 

Jeetje … hoe één zo’n zinnetje de oorzaak kan zijn van een hele column. De oorzaak van alle ellende, zeg maar. Hoewel alle ellende in de wereld ook de oorzaak zou kunnen zijn van deze column, door het teruglopen van leukere, en geschiktere, onderwerpen. En ik vind eigenlijk dat we de wereld eens aan een grondig onderzoek zouden moeten onderwerpen.

 

Maar ja … dat zegt dan natuurlijk weer niks over mijn opa, of over Kim Kardashian.

 

Sjonge jonge, probeer het maar eens logisch te houden in deze bizarre tijden.

 

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke