We zijn op de wereld om elkaar te helpen, nietwaar?
Zat ik vandaag te videobellen met de redactie, gaat de deurbel. Krijg ik zomaar een prachtige bos tulpen in mijn handen gedrukt. Ik was er even stil van.
Het zit namelijk zo: als ik werk heb ik geen tijd om mijn Takkie uit te laten. Die gaat daarom altijd mee met de hondenuitlaatservice van Rochella. Vindt ie heerlijk. Daar mag ie drie uur lekker buiten rondrennen en aan andere hondjes snuffelen terwijl ik op de redactie mijn stukkies zit te tikken.
Ook nu ik thuiswerk komt Rochella mijn Takkie halen, terwijl ik tussendoor eigenlijk best wel tijd kan maken om mijn hond een plasje te laten doen. Maar als ik dat doe, en andere thuiswerkers ook, dan kan Rochella haar hondenuitlaatservice wel sluiten want dan heeft ze geen inkomsten meer. En als ik straks wel weer naar de redactie in Amsterdam ga, heb ik haar weer hard nodig. Dus door Rochella nu haar werk te laten doen, kan ik straks ook mijn werk blijven doen.
Gelukkig ben ik niet de enige klant die er zo over denkt. Omdat Rochella zo blij is met de hondjes en hun bazen kregen we vandaag dus allemaal een bos bloemen van haar cadeau. Op haar beurt kocht zij deze tulpen weer bij een lokale bollenboer die ook probeert om z’n hoofd boven water te houden.
Ooit wordt het leven weer normaal en dan heb je de uitlaatservice, het hondenpension, de hulp in de huishouding, de kapper en al die anderen ook weer nodig. Hoe mooi zou het zijn als we nu met elkaar op deze manier al die kleine zelfstandigen financieel in de lucht weten te houden? Zo zijn we op de wereld om elkaar te helpen, nietwaar?
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
