‘We vonden onze zoon al wat geheimzinnig over zijn laatste nieuwe liefde’
‘En toen kwam het uur U en bleek het heel anders te liggen dan alles wat we hadden gedacht.’
‘We vonden onze zoon al wat geheimzinnig over zijn laatste nieuwe liefde die volgens hem ook zijn grootste en enige echte liefde ooit was. Wat doet ze? Waar woont ze? Hoe oud is ze? We moesten maar afwachten totdat we haar zagen. We zouden onze ogen niet kunnen geloven. Het duurde even voordat hij aankondigde met haar langs te zullen komen. Met al zijn eerdere meisjes maakte hij altijd razendsnel zijn opwachting, nu zat er bijna een half jaar tussen het moment van vertellen en het moment van voorstellen.
We hadden al een aantal scenario’s langs laten komen als reden voor zijn omtrekkende bewegingen. Andere nationaliteit? Veel langer dan hij? Zwanger? Of ooit eerder zwanger geweest en al moeder? Een BN’er – ja zelfs dat hadden mijn man en ik zitten bedenken. Of iemand die we al lang kenden?
En toen kwam het uur U en bleek het toch wel iets anders te liggen dan alles wat we voorbij hadden laten komen. Zijn nieuwe vriendin, zijn grootste en enige echte liefde ooit, was een vrouw van mijn leeftijd. Een vrouw van middelbare leeftijd die een vriendin van mij had kunnen zijn. Gescheiden, moeder van twee zonen die maar een paar jaar jonger zijn dan onze zoon.
We stonden daar maar te staan bij die voordeur, mijn man en ik. We stonden te schutteren als twee pubers omdat we onze ogen niet konden geloven en totaal uit het veld geslagen waren door de vrouw die voor ons stond en die blijkbaar helemaal verkikkerd was op ons kind. Die eerste kennismaking was zo ongemakkelijk dat het gênant was. Alles in mijn man en mij schreeuwde om ontkenning van deze realiteit en toen ze, na wat een eeuwigheid had geleken, weggingen barstte ik zo hard in huilen uit dat ik later bang was dat ze me op straat hadden kunnen horen huilen.
Waarom ik huilde? Omdat ik het idee van een vrouw van mijn eigen leeftijd met mijn zoon weerzinwekkend vond en beschamend. Net zoals ik het beschamend vond dat ik naar ze zat te kijken en het onwillekeurig tot me doordrong dat ze samen in bed lagen, de liefde bedreven en al die dingen deden die een vrouw van mijn leeftijd onmogelijk met mijn zoon kon uithalen.
Na een jaar kwam onze zoon thuis. In de kreukels van verdriet. Ik wist het meteen, dat ze hem gedumpt had, en hoewel mijn hart een vreugdesprongetje maakte probeerde ik dat, geheel tevergeefs, niet te laten blijken. Mijn zoon wist al die tijd en ondanks dat de verhoudingen na verloop van tijd enigszins normaliseerden omdat we daar heel erg ons best voor deden, dat deze mevrouw niet echt onze keuze was. Hij was zo ziek van liefdesverdriet dat hij een maand bij ons in huis zat ondergedoken. Niet meer in staat om te werken, te eten of te slapen.
Voorlopig wilde hij absoluut geen nieuwe relatie. En mocht er weer eens iemand langskomen dan toch maar liever iemand van zijn eigen generatie want hij paste ervoor om zich nog eens een toy-boy te voelen.
Die vrouw van zijn eigen generatie kwam sneller dan gepland. Inmiddels is ze bevallen van onze kleindochter.’
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
