We hadden een klik, zij en ik
En heel wat overeenkomsten!
We leerden elkaar kennen toen ik, nu zes jaar geleden, voor Franska.nl in de Champagne was voor een reportage. We hadden een klik, zij en ik. Zelfde generatie, hart op de tong, allebei ondernemers met daarnaast een liefde voor de schrijverij en allebei moeder van een volwassen dochter waar we voor een groot deel in ons eentje voor hebben gezorgd en een intens goede band mee hebben. Ik was toen nét getrouwd. ‘Wat moet dat heerlijk zijn’, mijmerde ze. Dat was het zeker. ‘En jij?’ kan ik me herinneren te hebben gevraagd. Er was weliswaar een vriend in beeld, maar de vonken spatten er voor mijn gevoel niet van af.
Na onze persreis kreeg ik een mailtje van haar met de vraag of ik een proefpakket van haar eigen cosmeticalijn (NYBF) zou willen ontvangen om te proberen. Na die proefjes was ik om en werd ik klant waardoor ik tot op de dag van vandaag elke keer als ik mijn gezicht verzorg even aan haar denk.
Van de week was de mailing aan haar klanten ‘geen gewone mailing maar een bijzondere brief’ waarin ze iets heel persoonlijks wilde delen. Ze gaat trouwen! ‘Om als vijftigplusser een huwelijk voor te bereiden, voor het eerst een bruidsjurk aan te passen, uit te kiezen, te dragen, én dit hele proces te mogen doen met mijn eigen volwassen dochter die bij iedere stap naast me staat, is een geschenk dat ik niet meer had verwacht’, schrijft ze. Ik kan je melden dat ik precies, maar dan ook precíes, weet wat ze bedoelt.
Zes jaar geleden – ik was toen 58, net als zij nu – was ik degene die trouwde. Met mijn grote liefde, net als zij nu. Het was in juni in een zomer die telkens aarzelde om voluit te gaan – net als nu. Mijn volwassen dochter had bij elke stap onderweg naar de grote dag naast me gestaan – net als haar dochter naast haar – en was mijn getuige.
Ik mailde haar hoe blij ik voor haar ben en dat 58 de ideale leeftijd is om te trouwen. Als zij op huwelijksreis is – wat ik voor het gemak zomaar aanneem – vier ik met mijn man dat we al zes hele jaren getrouwd zijn. Wat de liefde betreft de beste jaren van mijn leven. By far! Ik gun haar heel erg hetzelfde en hoop dat ik haar nog heel lang mag voorgaan in al dat geluk. Want zo vanzelfsprekend is dat niet, geluk in deze bizarre tijden.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
