Wat we allemaal dachten tijdens Het Interview
Over Máxima en Matthijs.
Gisteren was het zover. Het interview waar we ons allemaal op verheugden. Omdat het een historisch interview zou zijn, omdat ik Máxima zo graag eens zo lang zou horen praten en ook omdat ik Matthijs mis. Elke dag nog steeds. Zullen we het even doornemen?
1. De pas van Matthijs
‘Is hij nerveus?’ vroeg mijn vader die naast me zat (net geprikt, dus het mocht). Ik schudde van nee. Volgens mij omschreef ‘positief gespannen’ zijn tred het best. Hij had er zin in, had zich een maand vastgebeten in de Máxima-materie, een prachtpak aangeschaft en sowieso nieuwe sokken aangedaan. Iets dat bij de standaard rituelen van Matthijs hoort, zo heb ik hem ooit in een interview horen zeggen. Voor elke uitzending nieuwe sokken en ik gok voor deze dag alles nieuw.
2. De lamp in het paleis
Hoe geweldig, van het Nederlandse Studio Drift, waarbij paardenbloemblaadjes op de lampen zijn geplakt.
3. De magie van Matthijs
Respectvol, heus onder de indruk, beleefd maar wel gelijkwaardig. Hij vousvoyeert (dat leerde hij van het interview met Mabel dat hij had voor de uitgave MATTHIJS., van de makers van LINDA., waarin hij voorstelde te tutoyeren en wat zij afwees), maar is toch gelijk en zonder vrees.
4. Het behang in de werkkamer
Kan onze Lil even uitzoeken waar ik iets soortgelijks kan vinden?
5. En doe dan ook meteen de oorbellen maar
Die grote gouden die ze in verschillende fragmenten droeg.
6. De schriftjes van Máxima
Overal en altijd de schriftjes waar ze alles in opschrijft. En ze bewaart ze ook in kastjes in haar kamer. Ik zag dat het door Matthijs’ hoofd schoot of hij ze mocht zien, maar dat voelde dan toch wat onbeleefd. Nu schreef ze ook weer mee. ‘Wat?’ wilde Matthijs weten. ‘Gewone mensen,‘ was haar antwoord. ‘Er worden veel fragmenten getoond met bekende personen, maar ik wilde toevoegen dat het vooral gaat om de gewone mensen.’ Matthijs knikte en wilde graag weten in welke taal ze dat had opgeschreven. Bij ‘in het Nederlands’ had ze denk ik elke republikein om.
7. De anekdote over de traan
Ze had het fragment ook ooit met haar dochters gezien en die hadden zich ontstemd tot hun vader gekeerd. ‘Wat had jij gedaan, papa, dat je mama zo aan het huilen maakte?’
8. Niet boos op Nederland
Of ze een beetje boos was op Nederland omdat wij haar vader niet welkom achtten bij haar huwelijk? Nee, in het geheel niet. Het was haar persoonlijke verdriet, maar dat wij als land het verleden van Argentinië afkeurden en daar geen uitzondering in wilden maken, getuigde juist van een rechte rug. Wow.
9. Het verdriet van Máxima
Die foto van haar en Inés in haar werkkamer. En dat je jouw verdriet, angst en schaamte vervolgens inzet om anderen beter te maken getuigt van grote kracht. Ik heb me bij de inauguratie weleens afgevraagd hoe het zou zijn als zij een kind zoals mijn Flo zouden hebben. Een kind dat niet in de pas loopt, een beetje uit de maat danst zelfs, zou dat worden weggestopt? Nu weet ik: zij zou er mogen zijn. Máxima zou haar het podium geven om haar en alle anderen zoals zij te doen bloeien.
10. De populariteit
Hulde aan Matthijs die de gifbeker vol schonk en die daarna samen leegdronk. Over Griekenland, over de boot en, en ik vermoed dat hier een knipje heeft plaatsgevonden, over de toelage van Amalia. Ik ben zo benieuwd naar de polls na dit gesprek.
Het was eerlijk, het was ongepolijst, er waren tranen, er was een lach en vooral was er liefde. Voor haar man (‘mijn anker’), haar dochters, ons land, haar leven en als ik even voor mezelf mag spreken dankbaarheid dat wij zo’n koningin hebben mogen krijgen.
Door: May-Britt Mobach
