Franska.nl

‘Wat kun je niet verteren?’

Ik ben ziek. En, zoals vriend H het treffend verwoordde: je beroerd voelen in je eentje is niet leuk.

 

 

 

Het is heel vervelend. Ik heb het flink te pakken: een maagzweer. En daar bovenop ook nog eens een bronchitis. Als gevolg eet ik nauwelijks iets. Want ten eerste heb ik geen honger, en wat ik eet smaakt me niet. Maar erger nog: alles doet pijn. Vanwege de enorme keelpijn lukt slikken niet goed, en als dat eenmaal is gelukt doet alles wat in mijn maag belandt zo ongeveer 2,5 uur pijn. Liever niet eten dus, maar daardoor voel ik me ook nog eens slap.

 

Het frappeert me hoe mensen erop reageren: ‘Doe het rustig aan.’ Ja lieve mensen. Dank voor het goedbedoelde advies. Ik kan niet anders met een kuur van 44 dagen voor de boeg. Maar aan de andere kant: ik woon alleen. En ik werk alleen. Ik kan het me op alle fronten niet veroorloven om 44 dagen op een bedje te liggen. Buiten het feit dat ik dat ongelooflijk saai zou vinden, geloof ik. Dus ik moet er toch af en toe op uit om boodschappen te doen en een beetje geld te verdienen.

 

Maar het meest krijg ik toch wel te horen: ‘Het Universum wil kennelijk dat je rustig aan doet.’ En: ‘Wat ligt je zwaar op de maag?’, ‘Wat kun je niet verteren?’, ‘Wat kun je niet doorslikken?’ Nou ben ik echt niet vies van een potje zweverigheid en spiritualiteit, en geloof ik absoluut dat onze lichaam en geest met elkaar in verbinding staan. Gesomatiseerde stress noemen we dat in de psychologie, als er wel lichamelijke klachten zijn waarvoor geen fysieke oorzaak kan worden gevonden.

 

Maar in dit geval: ik heb een bacterie in mijn lijf. Die heeft weinig van doen met het Universum dat wil ik stilsta. En ik heb de afgelopen drie jaar al zo ongelooflijk veel stilgestaan, verteerd, geslikt, herkauwd en verwerkt dat er volgens mij niet nog zelfs maar het kleinste beetje trauma in mijn lijf zit. En ik mag vanwege de maagzweer en de antibiotica ook van alles niet: geen suiker, geen vlees, geen koffie, geen citrusfruit, geen koolzuur, geen vet en geen alcohol. En niet in de zon, want dan krijg ik uitslag. Als het Universum écht had gewild dat ik het rustiger aan zou doen, dan had het er toch wel voor gezorgd dat ik met een roseetje op het strand kon zitten? Dus ik kruip maar weer onder de wol met mijn stapel tijdschriftjes. Want dat is dan wel het voordeel: ik kom eindelijk toe aan al die ongelezen magazines (sommige uit 2021!) die hier al heel lang braaf op mij liggen te wachten. En dan zie je ook dat je je eigenlijk niet zo druk hoeft te maken. De artikelen van drie jaar geleden zijn nog steeds actueel. Of je je nu druk maakt, rustig aan doet of een boodschap ergens in ziet. Het leven kabbelt gewoon door.