Wat is er met Jan Smit gebeurd?
Songfestival gezien? Ik ga later nog eens even met wierook wapperen richting Chantal Janzen want wow, wat kan die meid toch presenteren.
Dat Engels. De souplesse, geweldig. Haar uitspraak ging je zo mogelijk nog beter vinden als Jan Smit begon te praten, want zijn Volendamse tongval was er niet uit gecoacht. Gelukkig, zou ik bijna zeggen, want zijn accent was zo ongeveer het enige dat ik nog herkende aan Jan Smit.
Wow. Ik vermoed dat hij zijn burn-out met een paar weekjes heeft verlengd om hier en daar wat cosmetische corrigerende tikjes op het eigen gezicht uit te delen. Ik denk hierbij aan tanden, een accentje op de jukbeentjes en ik weet het allemaal niet, maar wat een dandy stond hier zaterdag. Niet dat ik het lelijk vond, heus niet, maar waar was Jan in dit verhaal? De kuif, de bril, de stoppelbaard, het afgetrainde lichaam. Ineens had ik een ingeving: het was een kleine Mari van de Ven! En laat dat nu de man zijn die verantwoordelijk is voor de look van Jan. Nogmaals: lelijk was het zeker niet en hulde voor het harde werk van Jan, maar om nou te zeggen: een feest van herkenning? Mwah.
Lieve Jan, wil je me één ding beloven? Wil je als-je-blieft beloven nooit je tongval en je accent door de wasstraat te halen? Want je kunt Jan qua looks blijkbaar wel uit Volendam halen, maar Volendam toch nooit uit Jan.
Beeld: EBU / Kris Pouw en NPO/AVROTROS/NOS
Door: May-Britt Mobach
