Wat het hart gezien heeft
Is voor eeuwig.
Ik was aan het twijfelen of ik mijn column hierover zou schrijven. Want het is nog zo rauw. Maar terwijl ik achter de computer kruip, kan ik eigenlijk niet anders. Want steeds als ik een beginnetje maak met een willekeurig onderwerp, ik kom hier op uit. Mijn vader en mijn zoon.
Mijn lieve vadertje overleed afgelopen week, in de leeftijd van 83 jaar. We hadden een prachtige week met mijn moeder en zus, waar we naast zijn bed hebben gezeten om hem het leven uit te laten gaan. Het voelde bijna als een kraamweek, dezelfde zorgvuldigheid en tederheid waarmee je in die week iemand het leven in begeleidt, deden we deze week omgekeerd. Heel zacht en liefdevol, en stapje voor stapje, begeleidden we mijn vader naar het einde.
En twee dagen later kreeg mijn zoon zijn bachelor bul. Een enorme prestatie, want het was geen gemakkelijke route voor dit kind. Door een val van het dak op zijn vierde, liep hij een hersenbeschadiging op. Gelukkig zijn de hersenen plastisch en heeft hij alles op alles gezet om te herstellen, zodat je nu niets meer aan hem merkt. Zijn pad liep via vmbo, mbo en hbo bachelor en nu dus universiteit. En er ligt een heerlijk half jaar voor hem, want hij wordt skileraar in Oostenrijk voordat hij zijn studie voortzet.
Opa had niet trotser kunnen zijn op hem. Opa had zelf ook problemen met zijn gezondheid vanaf zijn vroege jeugd, en bewonderde het doorzettingsvermogen en de wilskracht in dit kleinkind. Want dat kende hij maar al te goed. Tijdens de buluitreiking droeg zijn kleinkind de manchetknopen van opa, die hij altijd aan had bij belangrijke gebeurtenissen.
Het was een rare week, vol hoge hoogtepunten en diepe dieptepunten. Mijn emoties slingerden alle kanten op. Ik heb nog nooit zo veel hartjes in mijn whatsapp gekregen en gestuurd als deze week. En dat waren er eigenlijk altijd al best wel veel. Het is hartverwarmend om te zien hoeveel liefde er om je heen is op zo’n moment. Ik ben dankbaar dat ik juist deze week in Nederland was.
Zowel mijn vader als mijn zoon vliegen uit deze week, gaan een nieuwe fase is. En ik kan niet dankbaarder zijn. Niet alleen mijn whatsapp stroomt over. Ook mijn hart. Het stroomt over van liefde voor deze beide mannen. Wat het hart gezien heeft, is voor eeuwig.
Door: Saskia Geraerts
Na een turbulente periode waar alles wat vaststaand leek op losse schroeven stond nam psychologe Saskia Geraerts van Houten het dappere besluit om naar Mallorca te verhuizen. Hier geeft ze haar leven opnieuw vorm. Af en toe komt ze nog naar Nederland voor werk, onder andere op tv en als spreker.
