Wat een gedoe, dat topless-taboe
Er zijn een heleboel redenen om niet meer terug te willen naar de jaren zeventig of tachtig, maar dit moet wat mij betreft weer net zo normaal worden als toen.
Er zijn een heleboel redenen om niet meer terug te willen naar de jaren zeventig of tachtig. Dat je in huis bruin behang en oranje gordijnen had bijvoorbeeld. Of dat je blauwe mascara droeg. Maar er is een reden waarom ik het helemaal niet zo erg zou vinden en dat is om de vertrutting over topless zonnen tegen te gaan.
Hoewel ik er zelf geen liefhebber van was, deed toen werkelijk niemand er moeilijk over. Of je nu een kleine cup had of gezegend was met een ferme boezem, niemand keek er gek van op als je zonder bovenstukje op je handdoekje lag te bakken. Sterker nog, ze keken juist een beetje vreemd naar mij omdat ik mijn dames liever wel bedekte. Ik ben voor mezelf niet zo’n bloterik en plein publique maar heb er geen enkele moeite mee als een andere vrouw graag topless in de zon ligt.
Maar tot mijn stomme verbazing doen ‘we’ dat dus niet meer. Zijn we soms bang voor de mening van een ander? Omdat je borsten niet perfect zijn zoals die van je buurvrouw die ze van de plastisch chirurg heeft? Of omdat de boel inmiddels een beetje is gaan hangen? Of is de kans soms te groot dat een of andere gek stiekem met een mobieltje foto’s van je maakt? Topless is dus een taboe geworden.
Ik vind die fascinatie voor de vrouwelijk borst sowieso al bijzonder. De helft van de wereldbevolking heeft ze. Je moeder en je oma en je zus dus ook. Maar blijkbaar is zonnen in je blote vrouwenbast in de hedendaagse maatschappij synoniem aan seks en hebben we geen zin in gezeur. Dus trekken we massaal ons bovenstukje aan als we in de zon willen liggen. En om er dan voor te zorgen dat we op de huid geen witte strepen houden daar waar het hesje zit, gaan we dan maar onder de zonnebank liggen of in de spraytancabine staan, waar niemand onze blote borsten kan zien.
Een zelfopgelegde vorm van preutsheid dus. Wat een gedoe, zo’n blote-borsten-taboe. Met al die hedendaagse aandacht voor het ‘jezelf moeten kunnen zijn’, mag dat dan ook topless?
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
