‘Wat als je moeder je traint (drilt mag ik wel zeggen) om boven alles succesvol te worden?’
‘Toen mijn zoontje werd geboren begon alles te kantelen.’
‘Wat als je moeder er altijd en eeuwig op hamert om vooral een goede studie te doen – liefst twee studies omdat zij dat zelf ook klaarspeelde? Wat als je moeder een internationale carrière belangrijker voor je vindt dan persoonlijk geluk? Wat als je moeder je met een nimmer aflatende discipline traint, drilt mag ik wel zeggen, om boven alles succesvol te worden? En wat als ze je inprent dat onafhankelijkheid en aanzien alleen maar worden gevoed door je positie op de maatschappelijke ladder en je inkomen? Ik kan uit ervaring vertellen dat je dat dan heel lang van je moeder aanneemt. Want je weet niet beter, kent niet anders.
Als ik mijn moeder in één woord zou moeten omschrijven, dan zou ik zeggen: ambitieus. Ook slim, maar in de eerste plaats trappelend van ambitie. Het was dankzij die drive dat ze een succesvolle zakenvrouw werd – een van de eerste van haar tijd. En dankzij diezelfde ambitie dat ze er alles aan deed om van mij een nóg betere versie van haarzelf te maken. Ik volgde haar trouw. Rondde niet één maar twee universitaire studies af en had meteen daarna een dijk van een baan in Londen te pakken, in de volle overtuiging dat ik de eerste stappen op die felbegeerde ladder had gezet en klaar was om verder door te stoten naar de bovenste sport.
Tot het moment dat mijn zoontje geboren werd had ik mijn moeders dromen geleefd zonder me daarvan bewust te zijn. Tot dat moment had ik me nooit afgevraagd of haar leven mij gelukkig maakte en of haar idealen ook mijn idealen waren. Tot aan het moment van zijn geboorte had ik me, voor zover ik me kan herinneren, nog nooit afgevraagd wat ik zelf wilde of wie ik zelf was. Maar vanaf het moment dat hij er was begon alles te kantelen.
Alles wat ik tot dan toe voor zoete koek had geslikt ging me opbreken en mijn relatie met mijn moeder, die altijd onkreukbaar had geleken, ging lelijke barsten vertonen.
Want waarom had mijn moeder zich altijd drukker gemaakt om mijn succes en prestaties dan om mijn persoonlijke geluk? Waarom had ze me nooit voorgehouden dat ik wat haar betreft alles in het leven had mogen worden zolang het mij maar gelukkig maakte?
Waarom had ze me nooit voorgelezen of spelletjes met me gedaan in plaats van me mee te slepen van de ene tentoonstelling naar de andere expositie? Waarom had ik mijn kinderlijke dromen niet mogen dromen maar had ik me als een volwassene moeten gedragen op een leeftijd dat ik verre van volwassen was?
Het zijn allemaal vragen waar ik in mijn eentje mee klaar moet zien te worden. Ik heb geprobeerd om ze met mijn moeder te bespreken, maar ze geeft niet thuis. Ze geeft niet thuis omdat ze het niet snapt – daadwerkelijk niet snapt. Ze heeft mij opgevoed op een manier die haar de allerbeste manier leek en dat was ook de enige manier die zij ooit zal erkennen.’
Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
