Waarom hebben zoveel vrouwen rijangst?
Al ruim dertig jaar heb ik mijn rijbewijs. Ik vind het heerlijk om in mijn autootje te toeren, kan inparkeren als de beste en rijd net zo makkelijk in de polder als op de Périphérique in Parijs.
Maar lang niet alle vrouwen vinden autorijden leuk. Mijn huisgenoot haalde na drie keer zakken haar rijbewijs en stapte vervolgens twintig jaar lang niet meer achter het stuur. Pas toen ze wegens familieomstandigheden drie keer per week naar de andere kant van het land moest reizen heeft ze het autorijden weer opgepakt en het stuur nooit meer losgelaten. Ze vindt het nu zelfs leuk!
Met mijn vriendin B was het altijd lachen als we in de schoolvakanties een dagje Amsterdam planden met de kinderen. B was altijd als de dood om in de hoofdstad te moeten sturen. Overal fietsen, trams en scooters. Ik zei dan altijd maar: ‘Kom op B, gewoon achter mijn auto blijven bumperkleven, dan komt het allemaal wel goed.’ En bibberend bereikte ze haar bestemming. Maar dan moest ze ook nog fileparkeren. Dat was natuurlijk helemaal een drama… Soms deed ik dat dan maar even, anders schoot het natuurlijk niet op. Inmiddels is ze haar angst helemaal kwijt en rijdt ze als een kerel dwars door de stad.
Maar sinds kort ben ik wat minder enthousiast over vrouwen achter het stuur. Mijn dochter heeft pas geleden haar rijbewijs gehaald. Mijn kleine pubertje zit nu achter het stuur op de snelweg met allemaal snelheidsmaniakken om haar heen!!!
Ik ben als de dood dat er wat met haar gebeurt. Eerlijk gezegd had ik het helemaal niet erg gevonden als ze wel tig keer voor het rijexamen was gezakt.
Nu vind ik het dus wel verschrikkelijk op de weg hè! Dus als je haar ziet gaan, in een klein zwart autootje, blond staartje en bruine ogen op de weg gericht, rijd je er dan alsjeblieft met een grote boog omheen?