‘Waarom wilde je me eigenlijk hebben?’ schreeuwde ik tegen mijn moeder

 

Hoewel haar woorden me diep kwetsten, verbaasden ze me aan de andere kant niet. Ik had het altijd gevoeld namelijk.

 

 

 

‘‘Waarom wilde je me eigenlijk hebben?’ schreeuwde ik tegen mijn moeder. We hadden altijd al best veel ruzie, maar toen ik in de puberteit kwam raakten de gemoederen regelmatig totaal oververhit. Het was er vast uit voordat ze er erg in had. Misschien had ze het ook wel niet gezegd als ik haar niet zo had lopen jennen. Ze zei het echter wel.

 

‘Wie zegt dat ik jou wilde hebben? Als je vader en je oma me niet zo onder druk hadden gezet was je er helemaal nooit gekomen, want de waarheid is dat ik nooit kinderen heb gewild en daar heb jij in al die jaren helemaal niets aan kunnen veranderen met je grote mond.’

 

Daarna viel ze stil en liep ze de kamer uit. Ik wist dat ze de waarheid had gesproken en hoewel ik me diep gekwetst voelde en haar woorden me ook overvielen, verbaasden ze me aan de andere kant niet. Ik had het altijd gevoeld namelijk, dat ik haar te veel was, dat ze het lastig vond om me om haar heen te hebben en dat ze me op een paar zeldzame momenten na nooit het gevoel heeft kunnen geven dat ze van me hield.

 

Na die uitbarsting gingen we elkaar uit de weg. Ik hoopte misschien nog wel op een excuus, maar wist tegelijkertijd dat ik haar niet zou geloven als ze nu zou zeggen dat ze het niet zo bedoeld had. Toen mijn vader die avond thuiskwam heb ik hem op de man af gevraagd wat er ooit was gebeurd tussen mijn moeder en hem dat ik tegen haar zin toch geboren werd. Hij schrok zich kapot en het duurde even voordat hij begon te praten. Hij had gehoopt dat ik dit nooit had hoeven horen, maar nu het hoge woord eruit was had ik recht op het hele verhaal. Hij wilde inderdaad heel graag kinderen en zij wilde dat nooit. Ze was daar overigens heel duidelijk over geweest voordat ze trouwden, maar hij had gedacht dat ze wel van mening zou veranderen als ze wat ouder was en al haar vriendinnen ook baby’s zouden krijgen. Daar had hij zich in vergist. Ze bleef volhouden dat kinderen van haar echt niet hoefden. Ook niet toen ze tweeëndertig was. Op een gegeven moment had haar moeder zich ermee bemoeid. Elke ‘normale’ vrouw wilde toch zeker moeder worden?

 

En hijzelf had zijn twijfels uitgesproken over de houdbaarheid van hun huwelijk als ze op haar standpunt bleef staan.

 

Een half jaar later vertelde ze dat ze zwanger was. Ze was niet blij, maar hij had weer gedacht dat dat zou veranderen na mijn geboorte. Welke moeder was er immers niet blij met een dochter? En dan nog wel zo’n prachtig meisje als ik – hij aaide me geëmotioneerd over mijn wang toen hij dit zei. ‘Geen moederdier,’ zei hij tot slot, ‘het zat er gewoon niet in bij haar.’ Ze had op haar manier overigens best wel geprobeerd om er wat van te maken, maar het kostte haar gewoon heel veel moeite, het moeder zijn. Dat speet hem meer dan hij kon zeggen, zei hij. ‘En vergeet alsjeblieft nooit hoe graag ik je wilde hebben en hoe blij ik ben dat ik je vader mag zijn.’

 

Ik was nadien een aantal maanden behoorlijk van de leg, maar hoe gek het ook moge klinken, daarna werd het zowaar relaxter tussen mij en mijn moeder. Nu zij de schijn niet meer op hoefde te houden en ik minder krampachtig om haar bevestiging bedelde, zaten we elkaar niet meer zo in de weg. Alsof we alleen maar konden winnen nu we niets meer te verliezen hadden.’

 

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.

 

 

 

Door: Redactie Franska.nl

Afbeelding van Redactie Franska.nl