Waarom veel mannen niet kunnen wachten op een nieuwe mevrouw
En veel vrouwen juist niet zitten te wachten op een nieuwe meneer.
Vriendin B. is al jaren alleen. Toen haar man net was overleden kon ze zich nog wel voorstellen dat ze ooit op een dag weer van iemand anders zou kunnen houden en haar leven opnieuw met een man zou kunnen delen. Na een hartstochtelijke verhouding met een getrouwde vent die in alles – vonden wij vriendinnen – het evenbeeld van haar overleden man was, wist ze niet meer zo zeker of het nodig was om haar leven te delen. Af en toe iemand voor een avond en/of nacht was haar wonderwel bevallen. Waarom zou ze haar leven overhoop willen halen nu ze het net een beetje op orde begon te krijgen? Inmiddels is B. zover dat ze zeker te weten nooit van haar leven meer met een kerel onder een dak zou kunnen leven. Een keer met iemand naar de film of uit eten, soit. Maar de spreekwoordelijke sokken in de wasmand of de tandpastatube zonder dopje hoeven voor haar echt niet meer.
Vriendin J. werd zo’n acht jaar geleden door haar man ingeruild voor een jonger exemplaar. Haar leven stond stil en de wereld stopte met draaien en voordat de scherven weer enigszins gelijmd waren, waren we zomaar bijna drie jaar verder. Nadat ze eindelijk haar eigen huis had kunnen kopen en zelfs de tuin op de schop was genomen om er iets naar haar zin van te maken, mocht het wel gebeuren, dacht ze – en ze schreef zich in op een dating-app. Na een date of wat gaf ze er de brui aan. Het enige lichtpuntje van al die dates was de gedachte geweest om straks weer lekker naar haar eigen huis te kunnen om met een boek in bed te duiken en met niets of niemand rekening te hoeven houden.
B. en J. staan niet alleen als het gaat om vrouwen die niet meer heel erg op een man zitten te wachten. Zeker de generatie die een huwelijk (met kinderen) wijzer is, wordt steeds kritischer en is steeds minder bereid om zich aan te passen. Vriendin J. realiseert zich achteraf dat haar ex best wel dominant was. Dat ze dat gewoon was gaan vinden was er successievelijk ingeslopen. Maar zo ver zal ze het een tweede keer – ‘hand op mijn hart!’ – niet meer laten komen.
Vriend M. is al tien jaar weduwnaar en al bijna net zo lang op zoek naar een nieuwe vrouw. Met de moed der wanhoop stort hij zich steeds in weer een ander avontuur. Het aantal ‘dit is haar dan!’-aanwinsten is allang niet meer bij te houden en geloven doen we er ook niet meer in. Hij wil zó vreselijk graag dat elke ‘dit is haar dan’ tot nu toe gillend de benen heeft genomen. Dat komt: vriend M. kan niet alleen zijn en is er niet echt goed in om voor zichzelf te zorgen. Ook vriend M. staat wat dat betreft niet alleen. Zeker niet in zijn generatie mannen die nog meer dan nu van de traditionele rolverdeling is.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
