Waarom laat ze het steeds opnieuw gebeuren?
Op een avond staat Rifka’s zus Jetty onverwacht voor de deur. Niet voor de gezelligheid, maar omdat ze is gevlucht voor haar vriend.
‘Ik kijk verbaasd op als ik de deurbel hoor. Het is al laat en buiten is het donker. Als ik de deur opendoe zie ik mijn zus Jetty met een gebogen hoofd voor me staan. Pas als ik goed kijk zie ik dat haar linkeroog opgezwollen is. Hij heeft het weer gedaan, flitst het door mijn hoofd.
Geschrokken trek ik haar naar binnen. Ik voel haar lijf dwars door haar dikke winterjas heen trillen. Als ik hem uitdoe en de shawl van haar nek pak voel ik opeens hoe mager ze is geworden. Ik zwijg als ik haar op de bank leg met een deken over haar heen en vraag nog steeds niets als ik een glas wijn voor haar neus zet. We weten het van elkaar, hoe zij erover denkt en hoe ik erover denk. Dat mijn deur altijd voor haar openstaat, maar dat zij de stap moet zetten om bij hem weg te gaan.
Hoe Jetty in deze situatie is beland blijft voor mij een raadsel. Mijn grote lieve zus, de vrouw van de wereld, die in haar eentje met een rugzak een jaar door Zuid-Amerika reisde. Die een leidinggevende baan heeft bij een bank en die het allerliefste wezen op aarde is. Ze verliet haar echtgenoot zelfs voor deze man die zijn handen niet thuis kan houden. Hij beloofde haar van alles en zei volgens haar wel de juiste lieve woorden. Maar toen Jetty eenmaal in zijn val gelokt was begon de ellende en lieten zijn klauwen haar niet meer los.
Het sloop erin, heeft ze me weleens verteld. Hij is erg jaloers en heeft daarna heel veel spijt en dat geloof je dan. Ondanks dat ze buiten de deur een krachtige vrouw is, moet ze thuis buigen voor de nukken van haar vriend. Naar de buitenwereld toe spelen ze mooi weer. Een succesvol koppel met een mooi huis, allebei een goede baan, bij wie alles meezit. Maar achter de voordeur speelt zich bijna dagelijks een drama af. Uit angst en schaamte durft ze niet bij hem weg. Niet weer een relatie die mislukt is, niet weer helemaal opnieuw beginnen.
Een paar maanden geleden heeft ze een week bij me gelogeerd en hoopte ik dat ze niet weer terug naar huis zou gaan. Jetty vertelde hoe het na die eerste klap steeds erger werd. Tot ze op een punt kwam dat ze het maar gewoon over zich heen liet komen, dan zou het sneller voorbij zijn. Maar ze was zo naïef en dacht werkelijk dat het allemaal wel weer goed zou komen tussen hen. Als ze maar beter haar best zou doen, dan zou hij wel gelukkig met haar zijn. Ondanks dat ik haar bijna smeekte om bij me te blijven is ze toch weer naar hem teruggegaan. Het maakte me zo verdomde machteloos want ik wist wat er daar zou gebeuren. Eindeloos heb ik op haar ingepraat maar ze ging weer terug naar haar zelfgekozen hel.
Maar nu is ze hier, waar ze veilig is. Als ik haar aankijk zegt ze zachtjes dat het genoeg is geweest. Haar koffer ligt achterin de auto. Dan sluit ze haar ogen en valt in een diepe slaap. Ik doe de voordeur op slot en de lichten uit, dan ga ik op de stoel naast haar zitten en houd de wacht. Morgen ga ik mijn huisarts bellen om te vragen hoe het verder moet. De wond op haar oog zal wel genezen, maar voor de wonden op haar hart heeft Jetty professionele hulp nodig. En liefde, vooral heel veel liefde.’
Op verzoek zijn de namen Jetty en Rifka gefingeerd. Ben je of ken je iemand die te maken heeft met huiselijk geweld, zoek dan hulp. Op deze website staan de hulporganisaties op een rijtje.
