Waarom het goed is om je beha uit te laten in quarantaine

 

Eigenlijk trek je ‘m elke ochtend aan zonder er lang bij na te denken: je bustehouder. Maar ja, nu je de deur nog amper uit hoeft vanwege de quarantaine-thuiswerk-tijd, laat je ‘m misschien wat vaker uit.

 

Want dat zit wel zo lekker losjes en vrij, toch?

 

Nou, het heeft volgens de wetenschap veel voordelen om je beha wat vaker uit te laten. Dus als je dan toch achter die laptop schuift om aan het werk te gaan, doe het dan zonder je al te veel aan te kleden.

 

1. Allereerst is het omdat het je huid rondom je borsten zachter en gezonder houdt: er zit immers niet de godganse dag een keiharde beugel tegenaan te schuren. Hierdoor zou ook striae vervagen, mocht je daar last van hebben.

 

2. Daarnaast krijg je er dus geen hangborsten van, van je beha weinig aandoen. Uit een groot Frans onderzoek blijkt dat beha’s er juist voor zorgen dat je borsten minder sterk worden en dus slapper zijn na een aantal jaar. Draag je amper een beha, dan zouden je tepels met de jaren zelfs gelift worden, aldus de Franse onderzoeker dr. Jean-Denis Rouillon van de Universiteit van Franche-Comté. Hij onderzocht jarenlang de borsten van 320 vrouwen en volgens hem worden tepels met gemiddeld zeven millimeter per jaar gelift als je je beha in de kast laat liggen. Tel je winst maar op, na een paar jaar. Joehoe.

 

3. Geen last meer van zweet, irritaties en viezigheid en geplak in je decolleté.

 

4. Je borsten kunnen zelfs groeien als je weinig beha’s draagt, omdat je ze lekker de ruimte geeft. De spieren in je borsten zullen alleen maar sterker worden na een tijd, omdat ze niet meer ondersteuning krijgen. Ha. Push-ups ook niet meer nodig dus.

 

5. Je hebt minder snel last van rugpijn.

 

6. Als je beha’s te strak zitten, kan dat zelfs leiden tot kortademigheid. Je hebt een betere bloeddoorstroming als je lekker dagenlang bra-free door het leven gaat, en natuurlijk kan dat niet altijd, maar in deze rare coronaperiode dus wel. Pak die kans. Free the nipple – zonder schuldgevoel.

 

 

Door: Tessa Heinhuis