Na Halina Reijn’s ‘Babygirl’ hebben we weer een nieuwe Nederlandse trots in de filmwereld. De film ‘iHostage’ is trending op Netflix en is in anderhalve week al 15 miljoen keer gestreamd. De film staat daardoor op nummer 1 in de lijst meest gestreamde niet-Engelse films op Netflix. De film gaat over de gijzeling in de Apple Store, een gebeurtenis die wereldwijd in het nieuws kwam. De documentaire over ditzelfde onderwerp was vanaf 22 februari 2024 te streamen via Videoland, exact twee jaar na de gijzeling.

Ondanks dat we al weten hoe het afloopt, blijft ‘iHostage’ echt spannend

Spoiler alert, maar eigenlijk helemaal geen spoiler alert: de gijzeling eindigt met de dood van de gijzelnemer. Normaal gesproken probeer je te allen tijde te voorkomen dat iemand je het plot van een film verklapt. Als het gaat om true crime docu’s weet je natuurlijk vaak ongeveer wel hoe het afloopt. Maar hoe kan het dan dat ‘iHostage’ zo ontzettend goed bekeken wordt? Dat is waarschijnlijk omdat we eindelijk meer inzicht krijgen in de situatie van de gijzelaars. We weten allemaal dat er mensen in een kast verstopt zaten, dat één man onder schot werd gehouden en hoe hij uiteindelijk wist te ontsnappen waardoor de gijzelnemer achter hem aan rende en de politie op onorthodoxe wijze de gijzeling wist te beëindigen. Maar tot nu toe had ik nog niet het gevoel dat ik echt begreep hoe intens dit voor die mensen moet zijn geweest.

Er was een groot nadeel aan de docu

In de docu werd vooral de technische kant bekeken, vanuit de politie, hoe zij dat regelden. Dat was in ieder geval het gevoel wat bij mij achterbleef. De film is niet voor niets een film natuurlijk: we leren de mensen in de kast en de gijzelaar in de winkel echt kennen. Tenminste, zo voelt het natuurlijk. Maar dat maakt toch dat je veel beter denkt te kunnen begrijpen hoe bizar de situatie is geweest. Ook het moment dat Yvonne Coldeweijer op haar juicekanaal besloot te delen dat er mensen in de kast verstopt zaten, en het gevaar wat ze daarmee voor hen veroorzaakte, wordt duidelijker belicht.

Wat is echt en wat is gedramatiseerd?

Bijzonder is, dat er een belangrijk detail niet duidelijk wordt in de film: één klant werd neergeschoten in de winkel zodra de gijzelnemer binnenkwam. Hij raakte zo zwaargewond dat hij niet in staat was om te vluchten, en bleef dus tijdens de hele gijzeling op de grond liggen in de winkel. Toen de gijzeling eenmaal voorbij was werd hij naar het ziekenhuis gebracht en gelukkig overleefde hij het. De man die constant onder schot werd gehouden door de gijzelnemer was een Britse toerist. Dat is in de film net even anders. Dan is het namelijk een man met een Oost-Europees accent die geen cent te makken heeft, naar Amsterdam is gekomen in verband met zijn werk, en in een viezig hostel slaapt omdat hij simpelweg geen geld heeft voor een betere slaapplek (maar wel naar de Apple store gaat om nieuwe Airpods te kopen, dat is misschien toch een beetje een kink in de verhaallijn). Waarschijnlijk is zijn nationaliteit veranderd omdat de man enorm gesteld is op zijn privacy. Tot nu toe blijft hij overal, ook in interviews en de documentaire, anoniem. En weigerde Yvonne Coldeweijer de informatie over de mensen in de kast echt offline te halen nadat de politie haar verzocht dit zo snel mogelijk te doen in verband met de veiligheid van deze mensen? Dat is niet helemaal duidelijk. Als dit niet het geval was, is het misschien ietwat gek om dit wel zo neer te zetten in de film. Kijkers zouden haar dit opnieuw kunnen aanrekenen en dat zal haar niet in dank worden afgenomen, zoals ze tijdens de daadwerkelijke gijzeling ook enorm veel (terechte) kritiek kreeg over het feit dat ze de beelden überhaupt had gedeeld. Toch zijn dit soort kleine veranderingen in de verhaallijn nodig. Een film is immers een film, en geen exacte afspiegeling van de werkelijkheid. De aanpassingen zorgen ervoor dat wij als kijker het gevoel hebben de personages echt te leren kennen, terwijl we in werkelijkheid natuurlijk alleen maar kunnen gissen naar de manier waarop deze mensen zich op dat moment voelden en gedroegen. 

Maakt dat de film dan daadwerkelijk beter dan de docu?

Wat mij betreft heb ik door de film het gevoel dat ik meer over de gijzeling te weten ben gekomen dan het gevoel dat ik na het zien van de documentaire had. Of dat terecht is? Daar valt over te twisten. Want gedramatiseerd betekent ook dat het niet waarheidsgetrouw is. Hoe dan ook, we kunnen enorm trots zijn op deze succesvolle Nederlandse film. Wie weet opent het nog meer deuren voor Internationaal succes van Nederlandse producties.