Franska.nl

Ik lees over ‘vuurwerk met de kracht van een handgranaat’. Ik lees dat de politie nu al dertigduizend kilo illegaal vuurwerk heeft buitgemaakt; veel meer dan de zestienduizend kilo van 2017. En dat de toename van illegaal zwaar vuurwerk de brandweer zorgen baart. Want dat ‘levert niet alleen schade op, maar ook gevaar voor omstanders en eigen personeel’. Ik lees dat duizenden agenten in paraatheid zijn gebracht voor komende nieuwjaarsnacht en dat er al sinds de zomer wordt gewerkt aan een veiligheidsplan voor wat de ‘gevaarlijkste nacht van het jaar’ heet. Zes- tot zevenduizend agenten worden erop getraind er alles aan te doen om de jaarwisseling veilig en gezellig te laten verlopen. Ik lees dat vijfenzeventig agenten afgelopen jaar betrokken raakten bij geweldsincidenten. Soms viel het nog mee, soms was het een ‘persoonlijk drama of erger’.

Ik lees over BOA’s (buitengewoon opsporingsambtenaren) die bang zijn voor oud en nieuw. Omdat zij niet zijn uitgerust om zich tegen geweld te verdedigen en daarom pleiten voor de wapenstok, pepperspray en bodycam, maar dat dat pleidooi nog niet beslecht is. Dus dat er tot die tijd niets anders op zit dan bang zijn en ongewapend te blijven handhaven in steeds meer vuurwerkvrije zones.

Ik lees dat vuurwerk ‘elk jaar zo’n 500 gewonden, een dode, 13 tot 14 miljoen euro schade aan particuliere eigendommen en een veelvoud daarvan aan de publieke ruimte’ oplevert. En dat regen die schade enigszins binnen de perken kan houden. Dus dat alle hulpverleners en agenten vurig hopen op een zeiknatte oud en nieuw.

Ik lees dat de Nederlandse man wil dat consumentenvuurwerk blijft. Vooral vanwege ‘de gezelligheid en de lol van het zelf afsteken’. Ik lees dat het lijkt alsof vrouwen er wel klaar mee zijn (aldus een grote enquête van het AD plus alle aangesloten regionale kranten).

Ik denk aan hond Jip en aan hoe ze eraan toe zal zijn als het nieuwe jaar van start gaat: zelfs te bang om zich door ons te laten troosten. Ik denk aan alle andere honden, aan alle andere dieren, aan de hulpverleners, de agenten en aan de BOA’s. En ik hoop dat particulier vuurwerk, de traditie ten spijt, heel snel nooit meer mag. Want net als de meeste vrouwen ben ik er he-le-maal klaar mee. De realiteit heeft de traditie ingehaald, mannen. Het is de hoogste tijd om iets anders te zoeken dat net zo lollig is en niet zo gevaarlijk.