Vrouwen musturberen meer dan mannen
Onderzoek heeft het uitgewezen. En nee, ik maak hier niet per ongeluk een tikfout, ik heb het echt over musturberen.
Toen ik op m’n zeventiende op kamers ging, móest ik nog niet zou heel veel van mezelf. Hooguit moest ik in de pauze even snel naar de markt om prei te kopen. M’n favoriete groente toen, kon namelijk overal doorheen en kostte bijna niks. Ik ging op kamers in een huis waar al twee andere dames een kamer hadden. De avond voordat ik het ouderlijk huis verliet, had ik nog even aan m’n zus gevraagd hoe ik mijn favoriete gerechten moest koken. Zij had er namelijk verstand van. Ik gooide gewoon rauwe rijst rauw in een pan met wat erwtjes, omdat me dat lekker leek, en zag dan dat er niets gebeurde. Was dus wel zo handig om me er even in te verdiepen.
Het kook-experiment begon de eerste avond meteen al. Preistamp. De dames die er woonden wisten dat ik nog nooit gekookt had. Maar verhip, ik volgde de instructies van m’n zus en het werd nog lekker ook. Na een week of drie stelden ze voor om een paar keer per week samen te eten en om de beurt te koken. Het rook blijkbaar lekker. Was ik best trots op.
Op een gegeven moment durfde ik zelfs mensen uit te nodigen om te komen eten. Begon met een huzarensalade na een middagje kermis, maar groeide al snel uit tot ingewikkeldere kook-escapades. Wat ik pas later ontdekte was, dat als je mensen te eten krijgt, het handig is om iets voor te bereiden. Ik zat altijd lekker uitgebreid samen te borrelen om vervolgens tegen een uur of tien à elf de keuken in te duiken. Dat we dan pas tegen twaalven iets te eten hadden mocht de pret niet drukken. Als het maar gezellig was.
Intussen heb ik natuurlijk ontdekt dat dat anders moet en is het voorbereiden zelfs uitgegroeid tot een soort precisieplanning. Borden, schaaltjes, uitgeteld (!) bestek, glazen, gesnipperde kruiden en dergelijke moeten allemaal klaarstaan. Ik heb een planningslijstje waar een uur voordat de mensen komen aan voldaan moet zijn, zodat ik nog even kan relaxen. Op alle schaaltjes moeten stickertjes voor welk gerecht het is, en het moet zo bij elkaar staan in de koelkast, dat ik alles blind kan pakken. De dingen die als eerste nodig zijn moeten vooraan. En dan moet ook nog alles voor snackjes bij het aperitief exact klaarstaan. Lekkere handig.
Een paar dagen (of weken) van tevoren moet er aan de tuin worden gewerkt, zodat dat er een beetje leuk uitziet als de mensen komen. Tafel moet geschrobd, stoelen moeten schoon, uitgebloeide viooltjes moeten er op het laatst nog uitgeplukt worden. Het moet er wel een beetje gezellig en verzorgd uitzien natuurlijk. M’n man vroeg laatst, na het geklus een paar dagen te hebben aanschouwd: ‘Krijgen we hoog bezoek of zo?’
Heb je gemerkt hoe vaak ik intussen het woord moeten heb genoemd? Moet, moet en nog eens moet. En ik weet honderd procent zeker dat ik niet de enige ben die zoveel moet van zichzelf. Uiteraard zijn er vrouwen voor wie dit niet geldt. De bofkonten. Of beter gezegd: de slimmeriken.
Weet je wat we moeten? We moeten eens ophouden met al dat moeten. Een Belgisch onderzoek heeft uitgewezen dat moeten niet goed voor een mens is. Van moeten kun je een burn-out krijgen. Je moet niet móeten maar je moet wíllen, zeggen ze. Al dat moeten is wat dat onderzoek ‘musturberen’ noemt. Hahahaha, zo leuk bedacht. Zo’n woord vergeet je toch nooit meer? Als ik weer eens loop te ‘moeten’ denk ik nu: hé, je loopt weer te musturberen. Instant binnenpretje.
Het onderzoek beweert trouwens dat jongere vrouwen er meer last van hebben dan oudere, omdat oudere vrouwen makkelijker los kunnen laten. Uit ervaring weet ik dat al dat musturberen alleen maar toeneemt naarmate je ouder wordt. Dan ben ik volgens dat onderzoek dus nog altijd jong van geest. Tadaa! Mijn week kan alvast niet meer stuk.
Ik hoop dat jij ook een leuke week hebt.
Liefs van Franska
Door: Franska
