Franska.nl

Roep de vraag ‘wat was vroeger allemaal beter?’ op de redactie en je krijgt een hele waslijst aan dingen terug. Hele discussies kregen we ervan. Van zoute drop die nu niet meer zo zout is, tot hoofdrekenen dat je nu eigenlijk niet meer nodig hebt en dus niet meer kan. Heel gênant als je dan bij de kassa staat en niet zeker weet of je wel genoeg geld teruggekregen hebt. Dus accepteer je het maar, omdat je niet snel genoeg kan terugrekenen. Oh, de schaamte.

Maar over één ding waren we het eens: we missen allemaal het onbereikbaar zijn. Dat je op vakantie was, en niemand je kon bereiken. Even helemaal opgaan in het moment zelf, in plaats van op je mobiel te checken of alles thuis wel goed ging. En was er iets dringends op je werk? Nou, dan moest het maar gewoon even wachten tot de volgende ochtend om negen uur. Want om iemand nou op z’n telefoon thuis te bellen… Als ze die überhaupt hadden. Hoe heerlijk was het om in een wereld te wonen zonder blauwe vinkjes? Of groepchats? Of wifi?

Een paar maanden geleden was ik net verhuisd, en er was allemaal gedoe met mijn wifi. Dus die had ik drie weken niet. En ik had ook geen tv (nog steeds niet, maar dat is een ander verhaal). Ja, dat was op sommige momenten behoorlijk irritant, maar als ik er nu op terugkijk vond ik het heeeerlijk. In plaats van thuis komen en meteen Netflix aan te zetten tijdens het koken, luisterde ik naar muziek (en zong ik keihard mee, sorry buren) of ging ik een goed boek lezen. Ik heb mezelf zelfs leren breien. Ging tekenen. Of bij vrienden op bezoek. Eigenlijk is het helemaal zo slecht nog niet om thuis geen wifi te hebben. Kan je ook niet ‘s avonds stiekem nog even wat dingen doen voor je werk. Maar toch is de drempel voor mij te hoog om het stop te zetten (ook al zou het me óók nog eens een bak met geld besparen).

Op vakantie zoek ik de laatste tijd ook plekjes uit zonder wifi. Zo ben ik al naar een gebied gegaan zonder bereik in Wales, en was ik vorige zomer een week bij de Engelse kust waar het bereik ook minimaal was. In New York had ik wel wifi, maar ook een groot tijdverschil wat ervoor zorgde dat ik kon reageren wanneer het mij het beste uitkwam. 

Opgeladen kom ik dan altijd terug. Want je kan je mobiel gewoon in de auto laten liggen. Of in de Airbnb. En onderweg kijk je naar een echte kaart van papier in plaats van op Google Maps. Terug naar de prehistorie? Boeit me niet. Ik vind dit de beste soort vakanties.

Tja, ik houd van online zijn. Anders zou ik ook niet bij Franska.nl werken. Maar soms, heel soms zou ik mijn mobiel wel in een vijver willen gooien en niet meer gebruiken. Ach, misschien moet ik gewoon weer een nieuwe vakantie boeken. Even nadenken waar ik nu heen kan gaan. Papua New Guinea misschien? Zeker weten dat ze daar geen wifi hebben…