Vroeg aan tafel burgerlijk?

 

Het zou zomaar eens trendy kunnen worden.

 

 

 

‘Gaan we al eten? Ik heb honger!’ brult de puber in de groei tegen zijn moeder. Het loopt tegen vijven: het uur waarop de meeste mensen op zoek gaan naar iets te snaaien omdat het van binnen begint te knagen. De moeder brult terug dat ze nog lang niet gaan eten en dat hij maar een appel moet nemen – waarna de puber zich waarschijnlijk op de pot met pindakaas stort.

 

Om vijf uur aanschuiven voor het diner, daar zijn we over het algemeen niet van, want dat gebeurt vooral in gezinnen waar de man voor dag en dauw aan zijn baan begint om vervolgens uit te klokken als de vergadertijgers amper de lunch achter hun kiezen hebben.

 

Daardoor is vroeg aan tafel gaan synoniem geworden aan ‘burgerlijk’. En dat terwijl een onderzoek aan de medische faculteit van Harvard recent heeft uitgewezen dat het eten van je hoofdmaaltijd rond de klok van vijf uur een van de beste manieren is om af te vallen.

 

Het werkt blijkbaar om een ​​aantal redenen. Ten eerste: als je vroeger eet, heb je minder kans om overdag honger te krijgen en je te buiten te gaan aan snacks en snaai. Ten tweede hebben late eters de neiging om langzamer calorieën te verbranden, waarbij vetcelgenen zich gaan gedragen op een manier die de vetgroei ook nog eens bevordert.

 

Bespeur ik hier een trend?

 

Restaurants neigen er inderdaad toe om hun keuken eerder te openen. Zat er vroeger voor een uurtje of acht geen kip, zit het tegenwoordig, ook of juist in de grote steden, rond half zeven al vaak vol voor de eerste shift.

 

Overigens ontstond de gewoonte om de hoofdmaaltijd tot het einde van de dag bewaren pas 200 jaar geleden na de uitvinding van kunstlicht en gestandaardiseerde werkuren. Tot die tijd was onze huidige lunch het hoofdmaal van de dag en dat was waar ik opgroeide nog steeds de routine. Daar heb ik aan overgehouden dat ik, als ik mag kiezen, het liefst een uitgebreide lunch neem en altijd probeer om ’s avonds op tijd aan tafel te gaan omdat ik me daar het beste bij voel.

 

Bron: The Guardian

 

 

 

Door: Brigitte Bormans

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.

Afbeelding van Brigitte Bormans