Vriendjespolitiek
Vandaag moest Margreet haar ‘nieuwe beste vriend voor de komende vier jaar’ kiezen. Dat was nog geen kattenpis…
Maandenlang hebben ze hun best gedaan om beste vriendjes met me te worden. Daarbij schroomden ze niet om hun ‘concurrent’ met een elleboog in het oog te prikken, gekke bekken naar ze te trekken en vooral heel veel over hen te roddelen tegen mij. Op een wijze die zelfs voor basisschoolkinderen te kinderachtig en doorzichtig is, probeerden ze m’n aandacht te trekken. De ene photoshopte op social media het hoofd van een concurrent in compromitterend gezelschap (in Zeeland worden daar tienermeisjes voor vastgezet!). De ander liet volk en vaderland zien dat hij echt nóóit (!!!) een tv-programma mag presenteren, omdat de publieke omroep dan meteen kan worden opgedoekt. En het braafste jongetje van de klas werd witheet van woede toen iemand zei dat ie misschien weleens had gelogen. ‘Dat de suggestie wordt gewekt dat ik zou liegen… ik vind dat zo bizar. Hoe komt het in je op om het te denken?’
Het begon al een beetje te wennen om het populairste meisje van de klas te zijn
Het begon al een beetje te wennen om het populairste meisje van de klas te zijn, met wie iedereen vrienden wil worden. Maar ja, nu is het allemaal voorbij. Vandaag wilden ze namelijk van me horen wie ik zou kiezen als beste vriend. Om eerlijk te zeggen was ik zó klaar met ze állemaal, dat ik het liefst geen van allen had gekozen. Maar ja, dan wordt me straks misschien wel de minst leuke als beste vriend in m’n maag gesplitst met wie ik dan de komende vier jaar moet spelen. Niet echt een optie dus.
Maar moest ik nu kiezen voor degene met die betrouwbare blik, waarvan ik niet zeker weet of daarachter ook een trouwe vriendschap schuilt? Of voor die persoon met mooie idealen waarvan de meeste niet worden verwezenlijkt? Of zou ik toch gaan voor die ene die niet zo zat te pleasen en uitstraalde: what you see it what you get; take it or leave it…
Om eerlijk te zijn wist ik pas wie het zou worden op het moment dat ik een kruisje zette. Godzijdank weten ze niet van elkaar wie ik heb gekozen, want dan zou de woede van de anderen zich misschien wel tot mij richten. En, bij nader inzien, ik hoef eigenlijk helemaal geen nieuwe vrienden, want ik heb er al genoeg. Ik wil gewoon iemand die het land goed gaat besturen! Hopelijk nemen al die politici daar nu weer de tijd voor.
Margreet Botter woont met man en zoon in het midden van Nederland. Ze werkte jaren bij Libelle, waar Franska haar baas was. In de loop der jaren bloeide er een voorzichtige vriendschap tussen de twee, die zich nog steeds aan het ontwikkelen is.
