Franska.nl

Verstopping, poep, plas en hitte

 

Ik zit weer met mijn kop in het waaiapparaat. Zie foto. Ik zou een diepvrieskip op schoot kunnen nemen, zoals ik dat in Zambia deed. Stikhete zomers gaan ook hier gewoon worden, lees ik in de krant. Wen er maar aan

 

 

In de tuin zijn waterrechercheurs bezig om een afvoerbuis te repareren. In een van de schuurtjes is een toilet in 1958 of zo aangelegd. Een echte vintage plee met een ketting als doortrekker. En die wc is ernstig verstopt. Die arme mannen zijn al sinds 7 uur vanochtend bezig met het zoeken naar een putje, dat toegang moet verschaffen tot de afvoerbuis. Daarna speuren ze met een camera naar de oorzaak van de verstopping. Op dit moment zijn ze aan het graven. Wat een baan. En wat een geluk dat er mensen zijn die dit willen doen en het nog leuk vinden ook. Hebben wij weer, een verstopping nu we het huis willen verkopen. Potverdosie. Potverdosie is een zelfgemaakt woord van een van onze kleinzoontjes. Hij (4 jaar) zegt ook graag ‘poep’, minstens twintig keer op een dag en daarbij ligt hij in een aanstekelijke deuk om zijn eigen (poep)grappen. Een van de waterrechercheurs had net pijn in zijn buik. ‘Ik ga effe naar huis!’ kondigde hij aan. O? Toen hij opgelucht terugkwam, legde hij uit dat hij een ook een verstopping had en dat hij daar beter thuis van af kon komen dan bij ons, op die verstopte wc. ‘Lekkere jongen,’ vonden zijn collega’s, ‘dan waren wij zijn grote bah tegengekomen!’ Dus het is hier wel van je potverdosie een poep- en plasgebeuren. Maar ach, de hele mensheid loost dagelijks overtolligheden, dus waarom zou je dat niet mogen benoemen? Dat ‘grote bah’ vind ik enig. Een blijvertje, wat mij betreft.

Man vindt het meesterlijk, zo’n verzetje in de tuin. Hij mag meekijken met de camera, die onder de grond aan het spioneren is. ‘U mag dat ook hoor!’ zeggen de mannen. Nou nee, ik bedank. Ik kom wel kijken als het klaar is. Wie weet wat daar allemaal onder onze grond ligt. Ooit was dit een slagveld in de Tweede Wereldoorlog. Straks vinden ze een geraamte. Ik stel me voor, hoe we Canadese nazaten blij kunnen maken met een bericht dat we hun overgrootvader hebben gevonden. Na uren zoeken vinden ze het euvel: boomwortels hebben de afvoerbuis innig omkneld en weten van geen loslaten. Dat moet je dus doen als je van iemand houdt die eigenlijk weg wil lopen: innig omhelzen en nooit meer loslaten. Dat vertel ik de waterrechercheurs. Haha, nou, echt niet! Kijk maar wat er nu gebeurt mevrouw! Wortels wat bijpunten, de pijpen vervangen en verleggen en de boel kan weer vrijuit stromen. Ach ja. Zo moet het ook. Niet knellend vasthouden aan iets dat niet meer bestaat en dat iets met je verstikkende liefde eigenlijk doodmaken. Waar ik al niet op kom, door een verstopte afvoer. Potverdosie, wat een verhelderende ochtend.