Hoezo steeds meer bezuinigingen in de zorg?
Verpleegkundigen trokken onlangs aan de bel. Zo gaat het niet langer, de druk is veel te hoog.
Weleens in het ziekenhuis gelegen? Dan weet je dat ze daar helemaal nergens zouden zijn zonder hun legertje verplegend personeel. Dat houdt alles voortdurend in de smiezen, zodat de dames en heren doktoren ongestoord hun werk kunnen doen (en hier en daar weleens wat slordig kunnen zijn, want dat wordt toch opgelost). Voor zover mijn ervaring strekt doen verpleegkundigen dat vrijwel altijd met toewijding, een bemoedigend woord en, indien gepast, een grapje. Zonder verpleging geen ziekenhuis. Ze zijn de ziel. Zo simpel is het.
Jongens en meisjes die later als ze groot zijn in de zorg willen werken zijn bijzonder. Vind ik, want ik mis het liefde-voor-zieken-gen. Ze willen helpen. Ze willen voor mensen zorgen. Iets betekenen in moeilijke soms zelfs verdrietige omstandigheden. Ze willen vieze klusjes klaren. Nu woon ik niet in het sprookjesbos, dus ik weet beter, maar het zou toch volkomen logisch zijn als je werknemers die van levensbelang zijn in ieder geval een beetje koestert? Dat je er als directie voor zorgt dat ze onder de best mogelijke omstandigheden hun werk kunnen doen? Goed voor de verpleging, goed voor de sfeer, goed voor de patiënt.
‘De ontstane situatie is niet alleen een schande, maar ook een drama’
Maar nee hoor, als we niet uitkijken worden goede verpleegkundigen een snel uitstervend ras. Driekwart van de verpleegkundigen en verzorgenden schijnt namelijk tegen een burn-out aan te zitten. Hoe hebben al die instellingen waar deze mensen werken dat nou in godsnaam voor elkaar gekregen? Want dit is natuurlijk niet ineens van de ene op de andere dag het geval. Normaal zeg ik niet dit soort populistische dingen, maar ik maak me heel kwaad, dus daar komt-ie: hier is over nagedacht door meer dan één dikbetaalde beleidsadviseur of topmanager, of zoiets. Ga er maar vanuit dat er duizenden consultants jarenlang lachend op wintersport zijn gegaan van het geld dat ze opstreken met hun bezuinigingsplannen.
De ontstane situatie is niet alleen een schande, maar ook een drama. Hoezo steeds meer bezuinigen in de zorg? Denk eens na, beleidsbepalers! Weet je wat pas écht veel geld kost? Mensen het plezier in hun werk ontnemen. Prima personeel affakkelen tot ze niet meer kunnen. Je ziekenhuis of zorginstelling op die manier om zeep helpen.
De V&VN, de beroepsvereniging van verpleegkundigen en verzorgenden, wil dat het nieuwe kabinet met de sector een noodplan opstelt. Lijkt mij een klus die de hoogste prioriteit verdient. Succes, jongens, we houden jullie in de gaten!
Journalist Caroline Griep doet steeds weer een poging tot opgeruimd leven. Daar schrijft ze over. En over wat ze iedere dag tegenkomt tijdens haar ochtendwandeling door de media.
Fotografie portret: Dingena Mol, visagie: Astrid Timmer
