Franska.nl

Verloren zaak?

 

Of ben ik nu te negatief? Ik kan er van alles op verzinnen, maar als ik er goed bij nadenk weet ik niet of het gaat werken. En vraag ik me zelfs af of het zin heeft dat ik me druk maak.

 

Bericht (met foto’s) van een vriend op Facebook: 

 

‘Vanochtend even met hond Bram naar de bakker en slager op t Purmerplein… wat foto’s gemaakt onderweg van wat ik zoal tegenkwam; het begon veelbetekenend met een mooie zonsopgang. Maar toen… eerst een berg lachgaspatronen en ballonnen, (iemand is goed losgegaan). Ik pleit hierbij voor een algeheel verbod asap, met zware straffen (we zijn onze vrijheden blijkbaar en jammer te moeten constateren, niet waard, zeg ik als Liberaal). Daarna een ingeslagen bushokje (opvoeding gehad met veel respect voor andermans en algemene gemeenschappelijke spullen?)… omlopen met Bram vanwege t glas, enfin er blijken dus meerdere abri’s in de buurt vernield te zijn, begrijp ik inmiddels… zwerfvuil werkelijk overal, laat je troep maar gewoon vallen (McDonalds verpakkingen, redbull blikjes en anderszins, werkelijk overal). Zet je spullen die hebben afgedaan maar gewoon naast de kledingcontainer, ach iemand zal t wellicht een keer opruimen (de gemeente waarschijnlijk en dan kunnen de gemeentebelastingen weer omhoog).Tenslotte dump je je verbouwingspuin maar langs de straat. Ik had het niet moeten wagen om een snoeppapiertje op straat te gooien, dan had ik het aan de stok met mijn moeder; oprapen en in de prullenbak. Ik zal wel een ouwe L . L zijn, dat ik me daaraan erger… langzaamaan wennen en accepteren we dit allemaal maar, of ben ik nou gek???’

 

Ik reageerde met: ‘Hoe los je dit op?’

 

Hij: ‘Niet vrees ik… zwaarder straffen? Werkt denk ik ook niet echt… beginnen bij ‘t begin: mentaliteit, normen en waarden… Waarom doen sommigen dit wel en anderen niet, dat is de startvraag? Begint dus wat mij betreft bij de basis, de opvoeders (en krijg ze maar eens massaal zover, een verloren strijd denk ik). Niemand durft er een andere nog op aan te spreken, dus van buitenaf opvoeden is ook een verloren strijd’.

 

Weet jij wat eraan te doen is?

 

Verbieden? Strenger aanpakken? En wat verbied je dan precies? Er zijn zoveel dingen waar we helemaal geen weet van hebben of waar we alleen maar zijdelings van horen. Dingen die ze vinden op internet, enge series, griezelige games… Ik hoorde een gamer zeggen: ‘Waar vind ik de beste wapens?’ Jaja, een game, niet meteen levensgevaarlijk, maar gezellig is ook anders. ik lees over de Amerikaanse serie Euphoria, klinkt heel erg heftig, brrr… Hoor teksten van rappers die ik liever niet hoor, zie mensen opgehemeld worden die ik liever niet in het donker tegen zou komen. Zie gekke types die gewoon ruim baan krijgen in talkshows op tv. Zie sokken waarop ‘orgasm’ staat. Had ik eens aan moeten doen vroeger… 

 

De regering, de school, de ouders. Je kunt wijzen wat je wilt, maar krijgen die het voor elkaar? Ik ga bij mezelf maar na; ik was een braaf meisje, totdat ik op een andere school kwam, naast iemand werd gezet die niet voor niets alleen zat, en op hetzelfde moment een leeftijd kreeg waarop ik m’n ouders niet bij alles om advies vroeg. Ik wist heus wel wat ik deed, maar af en toe deed ik ook dingen die ik beter niet kon doen. Is allemaal goed gekomen en er zijn geen ongelukken gebeurd, maar dat is in sommige gevallen meer geluk dan wijsheid geweest. Al moet ik er wel bij vertellen dat ik altijd nuchter genoeg was om me te realiseren dat ik aan bepaalde dingen beter niet mee kon doen, dat er ook dingen waren die ik te ver vond gaan. Dan zei ik dat en dan haakte ik af. Of als ik het te eng vond om het te zeggen, dan haakte ik gewoon af zonder iets te zeggen. En natuurlijk zijn er heel veel jonkies die dat nu ook nog doen, gelukkig maar. Ik ken ook mensen die als jonkie niet te handhaven waren en nu een rustig leven leiden. En trouwens: aan onbeschoft en onverantwoord gedrag maken ook ouderen zich schuldig. 

 

Los dat maar eens op

 

Ik herinner me wel dat ik vroeger iedereen die dit soort gemopper uitkraamde best oud en triest vond. Er zijn ook mensen die zich nergens iets van aan lijken te trekken en gewoon doorgaan met mooie dingen maken. Misschien is dat een betere oplossing? Uiteindelijk ‘hielp’ die mariniers-actie in de sixties op de Dam in Amsterdam ook niet veel. Toen moest zo nodig het lange haar eraf van de jongeren die daar op de Dam zaten. Alsof dat de oorzaak was. 

 

Toch klinken de excessen nu veel vreselijker en zien of horen we de resultaten vaker om ons heen. Toen ik vorig weekend aan een stelletje jochies vroeg of ze die rotjes alsjeblieft niet meer wilden afsteken, beloofden ze om dat niet te doen en uiteindelijk gooiden er twee toch nog een rotje mijn kant op. En nu zullen er wel weer mensen bij zijn die vinden dat ik dan ook zelf iets heb uitgelokt. Kreeg ik laatst ook te horen toen ik iemand groot licht gegeven had omdat ie zich misdroeg in het verkeer en ik daardoor zelf in een enge situatie terechtkwam. 

 

Waar het allemaal door komt, daar kunnen we een partij op los speculeren. Internet, waar je ook allerlei ellende op kunt vinden en waar zelfs kinderen gewoon messen kunnen kopen? Veel gewelddadige series op tv? Misschien zelfs wel de sixties, waarin de oma’s van de jonkies van nu overal tegenaan durfden te shoppen en gevochten hebben voor vrije seks? De kinderprogramma’s op tv, waarin het pas leuk was als kinderen stout waren? Ik herinner me nog een Sinterklaasfeest op de redactie van Libelle, waarbij de Zwarte Pieten bedacht hadden om samen met de kinderen ‘pepernoten trappen’ te doen. Dat ze dus met z’n allen hard op dat heerlijke gestrooide snoepgoed moesten trappelen tot het verpletterd was en de hele vloerbedekking vies. Maar ach, gebeurd is gebeurd. Schieten we niks mee op. Draai je niet terug. Veel belangrijker is de vraag: hoe los je het op? 

 

Mijn conclusie?

 

Het begint allemaal bij de ouders. Maar we weten ook dat lang niet alle ouders even goed zijn in opvoeden. Dat was vroeger ook al zo. En dat de volwassenen die zich nu misdragen sowieso niet meer door hun ouders te redden zijn. Enfin. Ik kom er niet uit. Wie wel? Weet jij het? Kunnen we iets doen? Waar moet je beginnen? Of lekker negeren, er omheen leven en mooie en goeie dingen blijven doen? 

 

Ik wens je een fijne, gezellige week

Liefs van Franska