Aan Overspel koester ik warme herinneringen. Overspel met een hoofdletter O dus hè, oftewel de serie.
Ik woonde nog niet zo lang in ons huis en als ik opgekruld op de bank Overspel keek, sidderde ik ineen van het dreigende gedender dat ik buiten op straat hoorde. Het bleken de vuilnisbakken die mijn buurtjes keurig op donderdagavond richting stoep reden. Toch maakte het mijn beleving compleet.
Na Overspel kwam Penoza. Op zondagavond. Ik knuppelde mijn kinderen in bed, want ik moest en zou de uitzending op de actuele tijd zien. Uitzending Gemist is prima, maar in casu Overspel was het geen optie dat iemand anders behalve de makers een scène eerder zouden hebben gezien dan ik. Penoza wist het niveau niet helemaal vast te houden en sindsdien zocht ik naar een verse vis.
Het duurde even, maar ik heb ‘m gevangen. Ik Weet Wie Je Bent is mijn nieuwe vaste verkering op zondagavond en wel hierom:
1. De openingsscène
Man (Daan Schuurmans) loopt op een verlaten weg. Bebloed, warrig, aangevallen. Zijn auto lijkt hij te hebben verlaten. Hij wordt naar het ziekenhuis gebracht waar iemand hem komt halen die zijn vrouw zegt te zijn. En hij? Hij heeft geen idee. Hij weet niets. Nou, ik zat erin.
2. Het huis
Dat is indrukwekkend strak doch mooi. Het gaat hier om een invloedrijk koppel. Hij advocaat met een eigen bureau, zij officier van justitie. Rijkdom, macht en kilte. Wat is hier gebeurd?
3. De vrouw van
Zoveel ouder dan hij. Waarom?
4. Het nichtje
Die is dus vermist en zat bij de Man (Daan Schuurmans) in de auto. En had hij daar echt een affaire mee? In de trailer zie je haar in ondergoed voor hem staan, dus ik vrees dat ik het antwoord weet.
5. De minnares
De enige die hij herkent en de vrouw die de zaak tegen hem meteen aanpakt. 24 uur per dag kan ze gebeld worden, zegt ze tegen de vader van het vermiste nichtje. Ze wil de zaak niet oplossen, zij wil de Man (Daan dus) kapot maken.
6. De acteurs
Op Daan Schuurmans na (die meesterlijk speelt zoals te doen gebruikelijk) is de cast vrij onbekend, wat ik heel prettig vind omdat de personages daardoor helemaal tot hun recht komen zonder dat je mogelijke andere rollen van die acteur meeneemt in je perceptie.
fotografie: Elmer van der Marel
Door: May-Britt Mobach
