Franska.nl

Vera had dit geheim liever niet geweten

‘Telkens als ik haar man zie, voel ik me schuldig omdat ik het wél weet.’

‘Ze moest me iets vertellen wat ze niet langer voor zich kon houden, want het was iets waar ze aan de ene kant niet zonder kan en wat haar aan de andere kant heel zwaar valt, zei ze. Maar ik moest eerst met mijn hand op mijn hart beloven dat ik dit aan niemand – ‘echt geen sterveling!’ – zou vertellen. Ik beloofde het. Meteen en zonder na te denken, omdat ik zo nieuwsgierig gemaakt was dat ik móest weten wat deze vriendin op haar lever had.

 

Er was een ander in haar leven, zei ze. Iemand die heel erg belangrijk voor haar was, waar ze nooit meer zonder zou willen of kunnen, maar met wie ze nooit haar leven zou kunnen delen. Deze liefde duurde al bijna vijf jaar. Daarom moest ze het na al die jaren aan iemand kwijt. ‘Hij is nog getrouwd?’ vroeg ik. Want dat is waar ik het eerst aan dacht. Ze haalde diep adem en keek even weg voordat ze antwoordde.

 

‘Zij,’ zei ze toen, ‘zij is getrouwd. Net als ik. We willen niet dat onze kinderen het ooit te weten komen. Dat wij elkaar spannender vinden dan we een man ooit gevonden hebben – of zouden kunnen vinden. En dat onze liefde voor elkaar dieper gaat dan elke liefde die we ooit kenden – de liefde voor onze kinderen daargelaten, maar dat snap je wel.’

 

Even wist ik niets te zeggen. Totdat ik me realiseerde dat ik deze vrouw waarschijnlijk moest kennen. Een wederzijdse kennis inderdaad, zei ze. In onze vriendenclub wordt ze ‘de kapitein’ genoemd. Het type vrouw dat een huishouden managet zoals menig directeur een bedrijf. Met  voor de kinderen schema’s die elke maandag op de ijskast worden gehangen zodat iedereen weet wat hem of haar te doen staat. En achter deze vrouw schuilde de minnares van deze vriendin?

 

‘Waar doen jullie het dan?’ Het was eruit voordat ik er erg in had. Overal en nergens, volgens mijn vriendin. Zelfs als ze het op haar slaapkamer doen en de kinderen plotseling thuiskomen, loopt het nog niet in de gaten omdat niemand er iets achter zoekt als ze doen alsof ze in de kledingkast aan het rommelen waren of een ander lullig excuus verzinnen. En ze passen er wel voor op dat ze niet drie keer in de week bij elkaar zijn. Soms slaan ze ook een paar weken over. ‘Het verlangen is minstens zo spannend als de daad.’

 

Een paar weken na de grote bekentenis tref ik mijn vriendin met haar man. Dat ik weet waar hij geen benul van heeft, dat zijn vrouw hem al vijf jaar bedriegt met een vrouw, maakt dat ik hem niet meer recht in de ogen kan kijken. Ik krijg het unheimische gevoel dat ik hem nu ook bedrieg. Wat in zekere zin natuurlijk ook zo is.’

 

Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’