Valt jouw collega je lastig in het weekend?
‘Hoi, ik vind die whatsappjes op zondag niet zo fijn. Probeer dan juist niet aan m’n werk te denken. Kan dat via mail? Thanks lov’ O jee. Van schrik krijg ik zo’n beetje een opvlieger. Helemaal niet bij stilgestaan dat niet iedereen in het weekend op mijn hersenspinsels zit te wachten. Au. Want mijn collega-zzp’er heeft natuurlijk groot gelijk. Dat ik zo’n beetje 24/7 ‘aan’ sta, betekent niet dat anderen niet ‘uit’ kunnen staan. En dat ze daar het volste recht toe hebben.
Het scheiden van werk en privé, heel bedreven ben ik er niet in. Niet zo vreemd, want ik werk meestal thuis. Dus draai ik tussendoor een wasje en doe wat kniebuigingen als ik een stukje af heb. Of ik laat de hond uit terwijl ik nadenk over wat ik precies wil schrijven. Dit natuurlijk ook omdat ik laatst begreep dat we zitten, staan en lopen moeten afwisselen op een dag. Maar dit terzijde.
Tijdens een van mijn ‘zitsessies’ hoorde ik op de radio de Utrechtse professor Tanja van der Lippe over dit onderwerp, ze onderscheidt twee soorten werkers: de ‘integreerders’ en de ‘segmenteerders’. En ineens wordt het me duidelijk. Integreerders zijn namelijk de types die makkelijk kunnen schakelen en geen probleem hebben met bijvoorbeeld een werktelefoontje terwijl ze een drankje drinken met een vriendin. Daarna gaan ze gewoon ontspannen weer door met de gezelligheid. Segmenteerders hebben daar moeite mee. Als zij ’s avonds nog even hun werkmail checken, voelt dat als het krijgen van nieuwe taakjes. Loslaten vinden ze lastig. Hun balans tussen privé en werk raakt sneller verstoord.
Kijk, hier hebben we wat aan. Door dit te beseffen kunnen we voortaan beter rekening met elkaar houden. Mooi. Sorry hè, ik zal het nooit meer doen…
Door: Redactie Franska.nl
