Uit de mode geraakt
Maar sommige dingen komen vanzelf weer terug. Dat weet iedereen die een dagje ouder is. Dit dus ook weer.
Ruim vijfentwintig jaar geleden lag ik dus met m’n achterwerk omhoog en met m’n kop in de berm om een maarts viooltje te fotograferen. En dat deed ik niet zomaar met een camera, maar met een echte polaroid. Dan kon de foto meteen bij de ontwerpen geplakt worden, die we maakten op onze Vlieland-ontdekkingsreis.
Als een van de eersten in Nederland maakte ik kennis met het fenomeen polaroidcamera. Dat kwam omdat de vader van m’n vriendin bij dat bedrijf in Amerika werkte. Nog voor de tijd dat het ding in Nederland geïntroduceerd werd, hadden wij dus thuis al van die foto’s. Een wonder vonden we het. Ik was dan ook dolblij toen ik later, nadat ik een klusje voor een mode-ontwerpster-vriendin deed, als dank zomaar een polaroid camera kreeg. Nog een heel mooie ook. Ik heb hem nog altijd. Maar het ding raakte uit de mode, dankzij het digitale tijdperk. Ligt een beetje te verstoffen helaas.
In de tijd dat ik styliste was, was het gebruikelijk dat een fotograaf eerst even een polaroid maakte om te kijken hoe de foto er ongeveer uit kwam te zien. Door al het digitale gedoe is dat natuurlijk al lang verdwenen. Hoewel, sommige dingen komen terug. Net als in de mode.
Nog niet zo lang geleden had ik met een vriend die fotograaf is naar een modeshow staan kijken. Na afloop kwam één van de mannelijke modellen trots naar ons toe om zijn verjaardagscadeau te laten zien. Hij liet het apparaat zien, legde uit hoe het werkte en dat het heel erg bijzonder was, want dat de foto er meteen uit kwam. En dat ie er niet teveel mee maakte, want dan was z’n filmpje leeg. En dat dat juist zo bijzonder was, want dan had je nu dus echt unieke plaatjes, waarvan er echt maar eentje was. Niet zo suf als met al die digitale foto’s die iedereen bij duizenden op z’n telefoon heeft staan en maar deelt en rondstuurt. Deze kon je nog echt uit je zak halen en aan iemand laten zien.
Vriend de fotograaf en ik hebben elkaar tijdens dat verhaal niet aangekeken en op die manier ons lachen in weten te houden. De jongen was jarig en zo ontzettend blij met z’n cadeau, we wilden hem niet teleurstellen. Pas toen ie helemaal uit beeld was durfden we elkaar aan te kijken en schoten we keihard in de lach.
Door: Franska
