Toen Micky haar vriendin leerde kennen zag die er prachtig uit
‘Na een tijdje liet ze het erbij zitten.’
‘Ze was hartstikke afgetraind toen ik haar ontmoette. Een lijf waar hard aan was gewerkt en waar ze trots op kon zijn. Ze zag er überhaupt goed en verzorgd uit. Altijd goed in de kleren, mooie huid, prachtige kop met haar. Het was me niet uitsluitend om haar uiterlijk te doen toen, maar ik zou liegen als ik zou zeggen dat dit geen rol had gespeeld. Het was het totaalplaatje waar ik als een blok voor viel en dat plaatje klopte gewoon.
Naarmate we langer samen waren, werd ze steeds makkelijker. Vier keer trainen in de week werd drie keer, werd twee keer. Soms sloeg de sportschool een aantal weken helemaal over omdat ze het te druk had – lees: geen zin. Ik moedigde haar aan om toch te gaan. Eerst hielp dat. Later wekte dat alleen maar irritaties op. ‘Laat me alsjeblieft met rust in plaats van me zo op mijn kop te zitten.’ Dus probeerde ik er niets meer van te zeggen en haar met rust te laten.
Van haar eens zo prachtige lijf was op een gegeven moment niets meer over en de kapper of dure kleding vond ze opeens zonde van haar geld. Waar ik in het begin zo ontzettend trots op haar was geweest ging ik me bijna voor haar schamen, zo groot was het verschil. Het deed me pijn dat ze mij – of eigenlijk ons – blijkbaar niet meer de moeite waard vond om haar best voor te doen.
‘Denk je dat je alles kan laten gaan omdat de buit toch al binnen is?’ vroeg ik haar op een dag. Ze was woedend. Was het mij misschien alleen maar om de buitenkant te doen? Had ik echt zo weinig diepgang en onze relatie zo weinig betekenis? De verwijdering tussen ons was ingezet en ik besefte dat er geen weg terug meer zou zijn als we hier niet uit zouden komen. Ik lulde de blaren op mijn tong om haar duidelijk proberen te maken wat mijn punt was. Dat het oog ook wat wil – wat mij betreft – en dat ik het een feest vond om naar haar te kijken in het begin en dat daar nog maar zo weinig van over was. Al mijn monologen waren tegen dovemansoren en ik bereikte er het tegenovergestelde mee van wat ik voor ogen had: weer dichter bij elkaar komen. Na een jaar van voornamelijk ruzies gingen we uit elkaar. Zij bleef erin volharden dat het mij alleen maar om haar uiterlijk te doen was, terwijl het punt voor mij was dat ik het verdrietig vond dat ik blijkbaar niet meer de moeite waard was om een beetje haar best voor te doen.’
Door: Redactie Franska.nl
