Toen hij terugkwam was de sfeer ineens veranderd
Ik begreep er niks van, wat had ik fout gedaan?
‘Oké, zeg het maar, hoe heet hij?’ Ik kijk de vriendin die tegenover me aan tafel zit vragend aan. Wat bedoel je hoe heet hij? Mijn vriendin kijkt terug met een veelbetekenende blik: ‘Je weet echt wel wat ik bedoel hoor!’ Maar ik heb werkelijk geen flauw idee. Dus vraag ik: ‘Wat bedoel je?’
‘Ik ging net naar het toilet…’
En weer houdt ze haar mond. Inmiddels raak ik een beetje geïrriteerd, vraag gewoon direct wat je wilt weten en doe niet zo cryptisch. De vriendin rolt met haar ogen of ik overduidelijk oliedom ben: ‘Die mannendeo in het toilet, die komt daar vast niet zomaar te staan!’
Ik schiet in de lach, de mannendeo! Waar een mens allemaal niet op let. Helaas, helaas moet ik haar uit de droom helpen. Geen spannend en juicy verhaal vandaag. Dat is gewoon een van mijn (vele) rare tics.
Ik hou niet alleen van mannen, maar ook van mannenluchtjes
Dus gebruik ik eens in de zoveel tijd een mannendeo. Gewoon omdat ik het veel lekkerder vind ruiken dan al die veel te bloemige vrouwenrommel. Ik heb zelfs stiekem – sssst, niet verder vertellen – een mannenluchtje.
En geloof het of niet, ik heb al zóveel complimenten gehad over die geur. Zo speciaal, zo mysterieus. O, je moest eens weten, denk ik dan!
Mijn vriendin kijkt inmiddels wat beteuterd
‘Geen mannennieuws dus?’ Ik schud resoluut mijn hoofd. Totaal geen behoefte aan, ik vind mijn leven heerlijk, zo vrij. ‘Maar,’ vertel ik mijn vriendin, ‘je bent niet de eerste die me aanspreekt op mijn deodorantkeuze hoor!’
Na drie dates met een man was het tijd voor een thuisdate. Wat eten met een lekker wijntje, dat klonk als een goed plan. En ja, ook dates moeten weleens plassen. Voordat hij ging plassen was het beregezellig. Maar toen hij terugkwam was de sfeer ineens veranderd. Hij was terughoudend, lachte niet zo uitbundig en keek regelmatig op zijn horloge.
Ik begreep er niks van. Wat had ik fout gedaan?
Ik probeerde nog krampachtig het gesprek gaande te houden. Tevergeefs, meneer klokte zijn wijn achterover en maakte aanstalten om te vertrekken. Dus vroeg ik maar gewoon wat er was. Hij ontweek mijn blik en zei: ‘Met hoeveel mannen date jij eigenlijk?’
Ik was een beetje van mijn stuk gebracht en zei: ‘Eh, nou, één op dit moment, zeg maar… jij!’ Toen kwam het hoge woord eruit: ‘Van wie is die mannendeo dan?’ Ik schoot in de lach en antwoordde: ‘O joh gek, die is van mij, dat vind ik gewoon lekker ruiken.’ Hij zag dat ik het meende en schoot ook, weliswaar een beetje besmuikt, in de lach. Mannendeo als vrouw, hoe verzin je het? Toch ging hij weer zitten en schonk zichzelf nog wat wijn in. Het begin van een lange nacht.
Door: Marianne ter Mors
