Toen het nog leuk was
Het Songfestival bedoel ik. Ik weet heus wel dat het door veel mensen nog steeds leuk wordt gevonden, maar ik heb heimwee naar dat kneuterige van ooit.
Dat kneuterige maakte het juist zo grappig. We zaten er op de bank altijd helemaal klaar voor met Nibb-it en Riedel. En wat duurde het (toen al) lang… Al duurt het volgens mij intussen minstens twee keer zo lang. Iedereen zong in z’n eigen taal, dat was grappig, je hoorde totaal onverstaanbare liedjes. Wat weet jij er nog van? Van vroegûh? En kun je ze nog meezingen? Dit is wat mij te binnen schiet als ik het woord songfestival hoor.
Een beetje… verliefd was je wel meer meneer dat weet je… (Teddy Scholten).
Milly Scott! Daar gaat ie, brul je mee? Rong-kie tong riki tong kong rong riki tong kong, tong of zo…. Lachen.
Jedan Dan, de inzending van Joegoslavië, helemaal in de roos bij ons, want daar gingen we altijd naartoe op vakantie.
Sandy Shaw op haar blote voeten… met haar mooie liedje.
Congratulations, dat Cliff zichzelf alvast maar even feliciteerde. Tenminste, dat dacht ik toen.
Aaaah. Corry Brokken. In 1957 won ze met ‘Net als toen’. En meteen begint het bij mij te zingen in m’n hoofd. Prachtig nummer.
‘Hij zat zo boordevol muziek, hij maakte blij melancholiek, hij zong voor groot en klein publiek. De troubadour.’ Die bijzondere stem van haar. En meteen denk ik aan die keer dat Lenny Kuhr op haar neus was geslagen op een station (toch?). Vreselijk. Ik kon er gewoon niet van slapen toen. Staat me nog steeds bij. En Lenny won het songfestival ook nog eens heel raar. Er eindigden vier vrouwen op de eerste plaats. Naast haar won Lulu met boom-bang-a-bang, Frida Boccara, ook niet verkeerd. Wat zeg ik? Prachtig. Kijk maar . En de vierde dame was de Spaanse zangeres Salomé.
Die verschrikkelijke vuurwerkramp in Enschede, waardoor de uitzending van het Songfestival afgebroken werd in Nederland. Gebeurde tijdens onze familiereünie. Dat vergeet je ook nooit.
Oh en ken je de Hepstars nog? Waren zus en ik meteen helemaal gek op. Meteen de single gekocht natuurlijk. Benny werd later lid van Abba. Maar toen hadden wij hem allang ontdekt natuurlijk.
Die jurering toen. Zo spannend!!! En altijd lachen. ‘Here are the votes of the Finnish jury. Holland, Pays Bas, The Netherlands, Olanda…’ ‘Twelve points! Douze points!’ riepen we dan altijd meteen in koor.
Ik heb nog wel gekeken destijds met Teach-in en het was leuk dat we wonnen, maar ding-a dong was toch niet helemaal mijn ding, zeg maar. En ook niet mijn dong. Misschien begon daar mijn afhaak-proces. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik toch kijk. Desnoods alleen naar de jurering en de herhaling van korte stukjes. Ik bijt me er wel doorheen, want je wilt een eventuele overwinning van je landje tenslotte niet missen. En natuurlijk ook wel mee kunnen praten over het soort idioterie à la die mevrouw/meneer Wurst of de winnares van vorig jaar bijvoorbeeld.
En Nana Moskouri? Deed die nou ook een keer mee? Even googelen.
Nee dus.
En ik zie dat ik Rudi Carell met ‘Wat een geluk dat ik een stukje van de wereld ben’ helemaal was vergeten. Oeps.
Ook stom trouwens… ik zou gezworen hebben dat Li-per-li een songfestival-liedje was… mooi niet, zag ik meteen ook toen ik aan het googelen geslagen was.
Heb ik nog favorieten van jou van vroeger overgeslagen? Ik hoor wel even.
Veel plezier vanavond. Als je kijkt.
Door: Franska
