‘De scheiding kwam voor mij niet als een verrassing. Mijn ouders gingen al jaren min of meer hun eigen gang. Ik kan me dan ook niet herinneren dat ze veel ruzie hadden. Ze pasten gewoonweg niet bij elkaar. Mijn vader is een huiselijk type en is nogal op zichzelf. Hij houdt van vissen en kan uren naar een dobber in het water staren.
Mijn moeder is heel anders. Ze gaat graag lekker opgedoft de deur uit. Ze bridget met haar vriendinnen en houdt van tennissen. Daar heeft ze het behoorlijk druk mee want ze doet het allebei in competitieverband. Gelukkig hebben onze ouders mijn zussen en mij nooit gedwongen om partij te kiezen en ze laten de keuze dan ook aan ons waar we de feestdagen door willen brengen.
Vorig jaar hebben mijn man en ik een lastige tijd doorgemaakt. Mijn man was na een dienstverband van achttien jaar zijn baan kwijtgeraakt en onze toekomst stond op losse schroeven. Zou hij wel weer aan het werk komen? Moesten we ons fijne huis verkopen? En konden we onze kinderen nog wel een financieel zorgeloze jeugd bieden? Gelukkig vond mijn man na lang solliciteren weer een baan. Een enorme opluchting voor ons hele gezin, waardoor we het nieuwe jaar met veel vertrouwen tegemoetzagen.
Om dat te vieren wilde ik dan ook flink uitpakken met de feestdagen en nodigde ik mijn zussen en hun gezinnen uit voor een buffet op eerste kerstdag bij mij thuis. Mijn ouders zouden met kerst zoals altijd weer allebei hun eigen gang gaan. Daar hoefde ik dan ook geen rekening mee te houden.
Dagenlang stond ik met veel plezier in de keuken om alles voor te bereiden. Quiches, terrines, soep en taart. Allemaal even heerlijk. Op eerste kerstdag stond ik al heel vroeg op om de laatste voorbereidingen te treffen. De huiskamer was heel gezellig door mijn kinderen versierd met kaarsen en lichtjes. Maar toen mijn zussen en hun gezinnen binnenkwamen miste ik toch iets en dat gaf me heel even een verdrietig gevoel.
Het allerliefst wilde ik dat mijn ouders hier natuurlijk ook bij waren. Maar ja, dat was toch een beetje vreemd. Ze vierden al jaren kerst zonder elkaar. Dat was nu eenmaal zo gelopen. Terwijl ik de soep in kleine mokken schepte ging de bel. Dat is vreemd, dacht ik nog. Iedereen is er toch? Toen ik de deur opendeed zag ik mijn vader en mijn moeder tot mijn stomme verbazing samen op de stoep staan. In tranen liet ik ze binnen. Dit was echt zo geweldig.
Een van mijn zussen had de week voor kerst gepolst of mijn ouders ervoor open stonden om kerst te vieren zoals vroeger, samen met hun drie dochters. Gelukkig twijfelden ze allebei geen moment en stemden ze meteen in. Een mooiere kerst kon ik mij niet wensen. We hadden een fantastische dag met elkaar.
Ik voelde me dan ook enorm trots toen ik mijn ouders ’s avonds uitzwaaide. Dat ze dit voor m’n zussen en mij hadden gedaan. Ik hoop dat dit het begin was van een nieuwe traditie binnen onze familie. Die van echt met elkaar samen zijn. Zoals dat ook kan met kerst.
Astrids naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
