Expres dingen verkeerd zeggen…
Moet je goed doen. Voor je het weet loopt het net zo met je af als met mij. En dan sta je soms dus knap voor schut.
Hallo, hoe gaat het met jullie? Met mij gaat alles goed, en dat is het voornaamste.’ Zus en ik kregen een brief van een vriend van vroeger en als we niet wisten hoe slim en grappig hij was, hadden we dit een tamelijk bot begin van die brief gevonden. Maar natuurlijk had hij dit expres zo opgeschreven. Zodat we meteen weer dubbel zouden liggen om hem.
Het is er nooit meer uitgegaan, die opmerking. ‘Met mij gaat alles goed en dat is het voornaamste.’ Gebruiken we sinds die brief altijd als we lollig uit de hoek willen komen. En dat is vaak wel een wedstrijdje, kijken wie er de leukste is. En het is ook stiekem best leuk om dingen expres verkeerd te zeggen. Werd bij ons een soort familietraditie. Met als gevolg dat je het niet alleen te pas, maar ook soms per ongeluk te onpas gebruikt. Zo vast zit het er op een gegeven moment gewoon ingebakken.
Net als dat ik ooit (serieus heel erg expres) alsmaar aquelleraleren ging zeggen in plaats van aquelleraleren. Oeps. Doe ik het weer. Nou ja, je weet wel wat ik bedoel. Iets met verf en veel water en dat je dan wel moet zorgen dat je het goede papier hebt, anders heb je alleen maar bobbels. En dat verkeerd zeggen deed ik dus gewoon zomaar, omdat ik het grappig vond om net te doen alsof ik er m’n tong over brak. Moet je goed doen. Denken ze op het laatst echt dat je het echt niet meer kunt.
Zo heb ik ook als kind consequent vol weten te houden om, als we door Breda reden, te zeggen ‘oh kijk, daar heb je de Barónielaan’ met de klemtoon op ‘ro’. Zomaar om zus een beetje te stangen, want ik wist dat ik keer op keer door haar verbeterd zou worden met ‘Baroníelaan’ met de klemtoon op ‘nie’, waar ie hoort. Heel flauw. Kon het niet laten. Met als gevolg dat ik het nog vaak per ongeluk doe. En ik woon in de buurt van Breda, dus dan weet je het wel.
En waar ik het voor het eerst hoorde weet ik niet, maar ‘gratis en voor niets cadeau’ is er ook niet meer uit te slaan. Hoe vaak ik daarop niet terechtgewezen ben door taalpuristen op de redactie. Ik wilde dat gewoon, al was het alleen maar voor de grap, graag op de cover zetten. Mocht niet. Net als ‘extra erbij’. Ook fout. Maar die dramde ik er vrolijk doorheen. Ja zeg… regels… af en toe moet je ze gewoon aan je laars lappen. Zeker taalregels, want dat doen de officiële taalpipo’s (ik jat deze pipo even van Wieke) zelf ook. Bijvoorbeeld met hun pannenkoeken en groentensoep. Of is het nou nog steeds groentesoep? Of moest je eerst tellen hoeveel verschillende groentes erin zitten? Flauw. Laat maar. Ik ga weekend vieren.
Doe je de paashaas de groeten van me als je hem tegenkomt bij het eieren zoeken?!
Liefs
Door: Franska
