Even het nieuws doornemen

 

Vermaak jij je ook zo met die De Jonge? Nee niet Freek, die is met dat brilletje; ik bedoel Hugo, die van die schoenen.

 

 

In mei vertelde hij dat er te weinig testmogelijkheden waren voor iedereen, in juni vond hij het asociaal als niet iedereen zich liet testen, en in augustus noemde hij het belachelijk dat iedereen zich wilde laten testen. Ik neem aan dat bij de volgende persconferentie alleen mensen met haaruitval en heel hoge koorts, die zich de longen uit het lijf hoesten en geen enkele smaak of reuk meer hebben, zich mogen laten testen.

 
Weet je aan wie ook een geslaagde komiek verloren is gegaan? Trump natuurlijk.
Trumps vroegere advocaat, Michael Cohen, vertelt in zijn nieuwe boek dat Trump zo’n ongelooflijke hekel aan Obama heeft dat hij een Faux-Obama (spreek uit: Fobama, een nep-Obama dus) heeft ingehuurd. Die look-alike zet Trump soms tegenover zich in de Oval Room en dan begint hij hem uitgebreid te kleineren om te eindigen met: ‘You’re fired!’

 

Niet overdrijven, hoor ik je denken, maar gelukkig hebben we de foto’s nog, want Michael Cohen was er soms bij.

 

Er blijkt een onderliggende reden te zijn waarom vrouwen eigenlijk geen president kunnen worden in de Verenigde Staten. Een terugkerende hobby in die functie is namelijk het achterlaten van sperma op een jurk bij seks buiten het huwelijk. En na uitputtend onderzoek onder een representatief deel van de vrouwelijke bevolking moest zelfs de meest feministische seksuoloog erkennen dat hier voor vrouwen een onoverkomelijke hindernis ligt. Trump is aangeklaagd omdat hij – zo’n twintig jaar geleden – een vrouw zou hebben verkracht in een pashokje. Zijn verweer: ‘Kan niet, ik pas niet in een pashokje (Zou zo’n hokje daarom zo heten?), zij is niet mijn type en ik ken die vrouw niet.’ Maar die bewuste vrouw had foto’s van hen samen op een feestje uit die tijd en dus ook een bevlekte jurk.

 

Gelukkig kreeg Trump hulp van zijn minister van Justitie. Die beweerde dat de aanklacht niet tegen de privé-persoon Trump was gericht maar tegen de president, en dus tegen de hele natie (Nee, dat past zeker niet in dat pashokje.). Ik wou dat ik dit verzon.

 
Ook die bergetappes van de Tour de France zijn enorm vermakelijk. Langs de route, zeker in de buurt van de finish, staan de toeschouwers rijendik op 1,5 centimeter. De helft met een mondkapje, meestal stevig onder de kin geklemd, omdat er in Frankrijk een zeer besmettelijke coronavariant heerst: de Cokin-19.
Na afloop slaan de toeschouwers zich en masse (het is Frankrijk!) op de schouders of willekeurig andere lichaamsdelen, schudden handen, geven zoenen, knuffelen alsof iedereen een schoonmoeder is. De wielerfans hebben wel afgesproken dat zij thuis eerst zorgvuldig hun handen wassen voor zij hun vrouw en kinderen besmetten.

 

Aan Thierry Baudet is blijkbaar ook een groot humorist verloren gegaan. Hij wil een oerbos laten aanleggen, terwijl het belangrijkste kenmerk van een oerbos is dat er geen mensenhand aan te pas is gekomen. Hij belooft daarnaast Schiphol te verplaatsen naar zee, gratis elektriciteit, veel Nobelprijzen voor Nederland, in een kwartiertje reizen van Groningen naar Middelburg, en dat allemaal voor 2040. Ja, je lacht wat af.

 

Wat allerminst grappig is, wat zelfs echt erg eng is, is dat hij de publieke omroep wil saneren en van bovenaf wil gaan bepalen welk nieuws uitgezonden mag worden. Dat soort dingen gebeurt in dictaturen waar wij niets mee te maken willen hebben.

 

Aan het eind van de week verging bij mij elke behoefte tot lachen toen ik de ellende zag na de brand in het kamp Moria.
Gelukkig hebben wij een staatssecretaris voor dit soort zaken, Ankie Broekers-Knol. Zij was vorige week in het nieuws, omdat zij het huwelijk voltrok van minister Grapperhaus. Zij is de enige die op geen enkele wijze excuus heeft aangeboden.

 

Maar goed, na deze brand kreeg zij de gelegenheid haar ware, menselijke aard te tonen. Haar eerste reactie bij het zien van deze onvoorstelbare ellende: ‘Ik zie geen enkele reden mijn beleid aan te passen.’

Door: Nico van de Berg

Nico stond na zijn studie Engels voor de klas en hij eindigde zijn carrière als rector. Maar de liefde is niet over nu hij pensionado is, want hij duikt nog regelmatig in de Engelse literatuur. Dit wisselt hij af met het luisteren van muziek, met hier en daar een poging om zelf de gitaar te bespelen. Als fervent krantenlezer en nieuwskijker houdt hij voor ons de week bij.