wiJN WERKT
Ik had het beloofd, dus daar komt ie: het verslag van een Skypeborrel met vriendinnen
Nou verliep die een stuk soepeler dan de Whatsappborrel waarbij ik toen steeds mijn telefoon omgooide (en dan ondersteboven weer in beeld verscheen), maar hier was er dan weer een kat bij die zich overal mee bemoeide. Zucht…
Hij liep voortdurend over mijn toetsenbord, waardoor de bovenkant van zijn rug dan steeds langs de camera zwierde. En dan schrokken de anderen zich een hoedje. Of hij zwiepte zijn staart onder mijn neus langs, waardoor mijn vriendinnen vonden dat het nu echt tijd werd voor het harsen van mijn bovenlip. Vervolgens jatte hij mijn borrelnootjes en probeerde hij ook nog een slok uit mijn wijnglas te nemen, en toen ben ik heel even uit beeld geweest om hem naar buiten te gooien. Ik vind veel goed, maar van mijn wijn blijf je af!
Toen ik terugkwam waren de dames net begonnen aan het onderwerp ‘thuiswerken met je man’. Was dat nou fijn of niet? En het was duidelijk dat ons allen hetzelfde opviel bij dit nieuwe fenomeen. Je hoort namelijk wel iedereen mopperen over thuiswerken met de kinderen, maar met mannen om je heen is het ook niet makkelijk hoor!
Kijk, vroeger gingen mannen een week jagen, hadden we bij wijntje nummer twee gededuceerd. Wat later waren ze steeds een paar weken op zee, en nog niet zo heel lang geleden gewoon nog de hele week naar de zaak.
Maar nu? Nu zitten ze de zeven dagen per week thuis op de wc! En dat brengt een hoop meer werk met zich mee voor degene die dat hokje schoon moet houden.
Ik heb dus (meteen nadat ik de borrelnoten die ik geknoeid had weer verzameld had) geopperd dat we de taken in huis nu opnieuw moeten gaan verdelen. Dat ellendige coronavirus scheelt een heleboel files, en dat is goed voor het milieu. Maar op andere plekken schept het weer heel veel meer vervuiling (en werk). En daar gaan we nu dus thuis allemaal een vergadering over organiseren.
Ook viel het ons op dat we vroeger deuren hadden met glas erin en handgrepen erop. Maar nu niet meer! Nu hebben we deuren met brandschone handgrepen, en glas erin met vingers erop. Dus waarom we in het begin nou steeds de deurgrepen moesten schoonmaken om coronaverspreiding tegen te gaan? Het was ons bij het derde wijntje een compleet raadsel.
En dan die vaatwasser!
Ik dacht dat ik de enige was die de vaatwasser steeds opnieuw (veel handiger) indeelde (opdat hij wat minder vaak hoefde te draaien). Maar nee, hoor… Ook mijn vriendinnen vinden dat zij véél beter de vaatwasser kunnen inruimen dan hun mannen dat doen. Grappig.
Of eigenlijk moet ik partners zeggen in plaats van mannen, want één vriendin is met een vrouw getrouwd en die kan het ook niet. Maar die vrouw borrelde nu gezellig mee en geeft verder niet die rare problemen die mannen ons bezorgen.
Want wat ons bij het derde wijntje ook nog opviel, was dat (veel) mannen die nooit koken – ja, wij vinden dat we thuis allemaal de gemiddelde man hebben, dus wij kunnen heel goed Maurice de Hond vervangen in het produceren van statistieken hierover – tevens nooit uit zichzelf zullen voorstellen om tijdens het thuiswerken dan wel een keer het eten op tafel te toveren.
En áls het al een keer gebeurt, dan blijkt dat het restaurant op de hoek toevallig nét geadverteerd heeft met thuisbezorgen. Ja, zo kan ik het ook!
En toen kwam mijn man langs met de wijnfles en nieuwe nootjes.
‘Zal ik je nog een keer intappen?’ vroeg hij. Hoe schattig!
‘Jullie ook nog eentje, meiden?’ riep hij vervolgens naar het scherm. En hij zwaaide nog even.
‘Wat is het ook een droppie, hè, die van jou,’ vonden mijn medemopperaars. En het onderwerp ‘mannen-mopperen’ was (in deze meeting) gelijk gesloten.
Een tip dus voor mannen die thuiswerken?!? Wijn werkt altijd!
Nou ja… behalve dan tegen die vieze vlekken die jullie tijdens het broodsmeren altijd achterlaten op het aanrechtblad.