Monti en Flo
Er zijn twee types in mijn omgeving die de coronamaatregelen en vooral de bijbehorende quarantaine de hemel vinden.
Monti en Flo. Monti viel ruim een pond af (da’s best wat op zo’n klein lijfje) vanwege de vele wandelingen en hardloopsessies waar ze aan deel mocht nemen, en Flo, die schoot van onesie in K3-jurk, van laptop naar tandem en was alle dagen binnen een straal van vier meter van me te vinden. Haar na acht weken weer richting Wollewei dirigeren leek me geen koud kunstje.
Ik begon een dag of vijf geleden het W-woord te gebruiken. Altijd in combinatie met iets leuks. We eten spaghetti als je naar de Wollewei bent geweest. Het W-woord kreeg een ander w-woord als reactie. Weerstand. ‘Ik ga NIET naar de Wollewei. Het is CORONA.’
Als we ’s avonds samen op het gele bankje zaten, zij keek ‘Ieniemienie zit op zingen’, ik seizoen 4 van Working Moms , gaf ze me het zachtst denkbare kusje en fluisterde ze: ‘Ik ga toch niet naar de Wollewei, hè mama? Jij gaat me niet brengen, toch?’ Dan mompelde ik iets lafhartigs terug als: ‘Nee joh, natuurlijk niet. Maandag pas.’
Zondagavond legde ik haar appeltrommeltje alvast in beeld. En de schooltas voor de deur. Dat ze haar K3-jurk morgen aan mocht. Niet omdat ze disco had, want da’s vrijdag, maar omdat het toch een beetje feest was. En heel misschien heb ik beloofd dat ze als ze thuis zou komen het zwarte konijntje Bing zou krijgen waar ze het hele weekend om had gebedeld. Zou kunnen.
Om 05:45 werd ze wakker. ‘Oké, ik ga naar Monti, doei!’ Omdat mijn meisje zonder toezicht nogal eens een ‘le grande bouffe’ in de keuken wil houden met Monti (en daarna zelf zeggen ‘Ooooo Flo, je hebt een hele mond vol chocola!’ en ‘Oooooo Flo, heb je alle ham aan Monti gegeven? Dat mág toch niet!’) trippelde ik erachteraan. Boterhammetje voor het meisje, kopje thee voor mij en laptop open zodat ik vast een stuk kon tikken. Over dat Seizoen 4 van Working Moms trouwens, geen aanrader als je het mij vraagt.
Afijn.
Jurk ging aan, tanden werden gepoetst, haren extra mooi gekamd want ja, weer naar school. Om kwart voor negen gaf ik haar toch nog maar een verantwoord volkorenbammetje, want die eerste was tenslotte alweer drie uur geleden en naar school gaan op een lege maag is niks, en daar gingen we. Juf M haalde haar op bij de deur. Een kus, een lach en o ja, helemaal vergeten, je tas.
Een uur later appt de juf een filmpje van een dansend meisje met twee bloemen in haar handen. Mijn meisje. Welk woord gebruik je als ‘trots’ de lading niet dekt?
Door: May-Britt Mobach
