Een van de voordelen van steeds naar dezelfde plek op vakantie gaan, is dat je meteen op je ‘eigen’ vertrouwde terrasje neer kunt strijken. Je hoeft niets meer te bezichtigen of te fotograferen. Kun je je als een local gedragen. Even de winkels doen die je leuk vindt en even naar de markt. Hier en daar bijpraten met de mensen die je kent, en precies op tijd op de goeie plek zijn. Bijvoorbeeld op 23 april ruim voor 8.00 uur ‘s avonds in Portofino plaatsnemen op een terras (adviesje: Bar Morena da Ugo) aan de haven. Want die avond is het grote vuur (fuoco) ter ere van het Festa di San Giorgio. Wordt minstens een week lang aan gewerkt. Vlakbij het water van het haventje gaat een giga-paal in de grond. Daar komt onder voortdurend toezicht en begeleiding van de fuoco-burgemeester van alles tegenaan, van oude bootjes en meubels tot alle bomen en palmtakken die snel even voor de 23ste gesnoeid zijn en met Ape-karren, of al slepend de heuvel af, aangevoerd worden vanuit de omliggende bergen.
Iedereen is erbij: EHBO, politie, brandweer. Supergezellig
Met kijken naar die opbouw kun je dagen zoet zijn. Ik heb nog eens met een paar verdrietige inwoners naar het bootje van de overleden visser Gianni staan kijken. Zijn zoon hoefde het niet meer. Het kon in de fik. Snik. Op de dag zelf komen er stalletjes, want er moeten sardientjes gegrilld worden door een paar oude mannetjes, waar je ook een wijntje bij kunt kopen. Ook daar heb ik al zo vaak van genoten dat het een beetje gewoon begint te worden. Ik weet al precies dat alle kindertjes straks vol spanning staan te wachten met hun zelfgemaakte fakkels in de hand en bij de achtste slag van de klokken van de San Giorgio-kerk het vuur aan mogen steken. Schattig. Tig man brandweer en EHBO (pronto soccorso) eromheen, je weet maar nooit. Politie om iedereen op gepaste afstand te houden. Letterlijk de hele bevolking wordt ingezet. En daar hoef ik dan dus geen foto’s van te maken. Want die hebben we al. Vergeet het maar. Elke keer opnieuw wordt alles minutieus vastgelegd. Ik kan het fotograferen niet laten. Niks leven als een local dus.
